Mikitu Kurepina vyklikali ŭ dekanat, skazali «tak žyć nielha»

Jak źmianiłasia «žyćcio na 400 tysiač» paśla publikacyi?

Historyja Mikity Kurepina, studenta histfaka BDU, jaki žyvie na 400 tysiač rubloŭ u miesiac, maje rasijskaje hramadzianstva i razmaŭlaje pa-biełarusku, chutka stała papularnaj u Bajnecie. Niechta škadavaŭ Mikitu i prapanoŭvaŭ dapamohu, niechta nie razumieŭ padobnyja pavodziny, niechta prosta abražaŭ. «NN» znoŭ źviazałasia ź Mikitam, kab daviedacca, jak jamu žyviecca paśla publikacyi artykuła.

«NN»: Mikita, ty čakaŭ, što tvaja historyja atrymaje taki rezanans?

Mikita Kurepin: Kali kazać ščyra, to nie. Na «Našaj Nivie» bolš za 100 kamientaroŭ, TUT.BY, jaki «pierastavili» navinu, sabraŭ bolš za 300 kamientaroŭ. Ja vielmi ździŭleny.

«NN»: Siarod ich jość i nie zusim pryjemnyja…

MK: Kolki ludziej — stolki pohladaŭ. Chaj pišuć, što pažadajuć. Ja da ŭsiaho hetaha spakojna staŭlusia.

«NN»: U svaim «Tvitary» ty pisaŭ, što tabie daryli ježu.

MK: Tak, banany i harbatu mnie adnakurśniki padaryli, na Novy hod.

«NN»: A jašče pisaŭ, što vyklikali na hutarku ŭ dekanat?

MK: Vyklikali. Skazali, što pra mianie čytali, što tak žyć nielha, treba štości rabić.

«NN»: A što ty adkazaŭ?

MK: Ničoha asablivaha. Ja ŭvažliva pasłuchaŭ, skazaŭ, što ŭsio zrazumieŭ. I ŭsio.

«NN»: Rabić usio ž što-niebudź źbiraješsia?

MK: Nu, paśla siesii stypiendyja budzie vyšejšaj, dy i ŭmovy dla žyćcia buduć vyšejšymi.

«NN»: Siesiju jak zdaješ?

MK: Pakul usio dobra, usio zdaju ź pieršaha razu.

«NN»: Nabližajecca novy hod. Što b ty pažadaŭ čytačam «Našaj Nivy»?

MK: Oj, navat nie viedaju… Adzinaje, što ŭ hałavu zaraz lezie — ščaścia. Kab u ludziej było ŭsio, što im treba. Prosta ščaścia, tamu što kali čałaviek ščaślivy, jon nie zadumvajecca pra niejkija drennaści, jakija adbyvajucca, i praz heta adrazu ŭsio niejak dobra. Voś tak.

Kamientary da artykuła