Studenty Akademii mastactvaŭ buduć vučycca na pieśniach biełaruskich rokieraŭ
Vykładčyk hukarežysury vyrašyŭ paekśpierymientavać i zaprasić našych zorak zapisvacca ŭ vučebnuju studyju.
U Biełaruskaj dziaržaŭnaj akademii mastactvaŭ hukarežysioraŭ buduć vučyć na žyvym materyjale viadomych muzykaŭ.
«Heta robicca dla taho, kab mnie nie skačvali ź internetu niejkija niezrazumiełyja treki niezrazumiełych hurtoŭ, a pracavali ź jakasnym ajčynnym materyjałam, — tłumačyć ideju jaje aŭtar vykładčyk hukarežysury Akademii Bahdan Piacevič. — Budziem davać zadańnie, naprykład, kožny student budzie zvodzić pa adnoj pieśni muzykaŭ, a potym hetyja muzyki buduć zaprašacca na prasłuchoŭvańnie. Buduć takija dvuchbakovyja stasunki, kali muzyki zmohuć davać svaje acenki pačutamu, dzialicca dośviedam i h.d. Naturalna, my nie stavim zadačy ździvić usich, bo my tolki vučymsia pracavać z hukam, a heta i jość meta. U lubym vypadku, heta budzie dobry dośvied dla studentaŭ i napracoŭka zvarotnaj suviazi».
Zadačy dla studentaŭ mohuć źmianiacca. Bahdan nie vyklučaje, što jaki-niebudź biełaruski chit studenty mohuć, naprykład, remiksavać tak, što heta spadabajecca samim muzykam. A adpaviedna, jany zmohuć praciahnuć supracoŭnictva, ci varyjant «vučebnaha treka» moža vyjści ŭ jakim-niebudź relizie.
Debiutny ŭrok takoha kštałtu prachodzić z udziełam Alaksandra Pamidorava i jaho prajekta «Ṕjanyje hosti». U studyi Akademii mastactvaŭ imitujuć žyvy vystup u radyjoefiry. Budučyja hukarežysiory vučacca vystaŭlać aparaturu, nastrojvać huk, a paśla buduć pracavać nad źviadzieńniem kancertnaha zapisu.
«Pierš za ŭsio, heta cikava, — tłumačyć svaju zhodu paŭdzielničać u ekśpierymiencie Alaksandr Pamidoraŭ. — Ludzi, jakija vučacca, musiać razumieć, što jany ŭvohule robiać u studyi. Nie prosta pryjšoŭ, sieŭ, zapisaŭ, zmantavaŭ! Čym raniej jany sutyknucca z žyvymi rečami, tym lepiej. Naprykład, čujuć jany čałavieka pa radyjo, bačać na telebačańni, ci ŭ hazietach, i tut jon prychodzić u studyju. Pavodziny mohuć być roznymi. Da taho ž, mnie vielmi chočacca vieryć, što z hetaha moža niešta raźvicca. Nie niejki banalny konkurs «chto lepiej», bo spabornictvaŭ nam nie treba. Treba navučyć ludziej, bo ŭ nas vialikaja prablema z hukam. Jość peŭnaja ahulnaja karcinka huku rasijskaha, peŭnyja pryncypy polskaha ci niamieckaha hučańnia, a biełaruskaj fiški ŭ nas pakul nie atrymlivajecca».
Na dumku Pamidorava, biełaruskija rokiery, a, mahčyma, i pradstaŭniki estrady, z zadavalnieńniem pahodziacca paŭdzielničać u takim ekśpierymiencie. Bo im samim takoje supracoŭnictva na ruku, kali-niebudź im usio adno razam pracavać. Lepšyja studenckija varyjanty svaich piesień muzyka abiacaje abaviazkova vykarystać, praŭda, pakul nie viedaje dzie i jak, bo «treba ž ich pačuć».
Chto budzie nastupnym hościem zaniatkaŭ pa hukarežysury, pakul nie viadoma. Bahdan Piacevič choča spačatku ŭsio dakładna pradumać i zrazumieć, jak lepš pabudavać takoje supracoŭnictva. Ale ŭ lubym vypadku studyja Akademii mastactvaŭ dazvalaje zapisvać tolki akustyku i ŭ nievialikim składzie, tamu prykładny muzyčny farmat užo možna ŭjavić. Dy i abstalavańnie dla studentaŭ nie lepšaje: pry tym, što mikrafony, naprykład, kaštujuć niemałych hrošaj, zamacoŭvajucca jany na dabitych stojkach i vyklučna z dapamohaj skotča.
«Kali ŭ takich umovach navučacca vybudoŭvać huk, to ŭ realnych — dakładna atrymajecca», — žartujuć «Ṕjanyje hosti».