Rekordnaja kancentracyja Adelaŭ i ludzi, jakija stali rodnymi za adny vychadnyja. Pad Minskam adbyłasia «Tusa biełarusaŭ» FOTY
#Tusabiełarusaŭ spačatku była prosta chešteham, jaki vykarystoŭvali biełaruskamoŭnyja taty i mamy ŭ čacie «Vandroŭki-tusoŭki».
Hety čat, u svaju čarhu, adhalinavaŭsia ad čata «Dzietki-kvietki» pra jaki raniej pisała «Naša Nina»: Minčanka stvaryła pieršy biełaruskamoŭny čat u vajbiery dla baćkoŭ
A ciapier «Tusa biełarusaŭ» — heta paŭnavartnasny vid letniaha adpačynku na pryrodzie dla biełaruskamoŭnych dzietak i ich baćkoŭ.
U pieršaj tusie biełarusaŭ pryniali ŭdzieł bolš za 20 siemjaŭ.
My pahutaryli ź inicyjatarkaj tusoŭki Alenaj Śpirydon. Chacia pravilna skazać nie «pahutaryli», a vysłuchali manałoh, poŭny zachapleńnia, radaści i honaru za toje, što mova biełaruskaja niaźmienna ŭsieabdymnaja, a biełaruskamoŭnyja siemji družnyja i sapraŭdnyja:
«My arhanizavali hety ahulny vyjezd jakraz dla taho, kab našy dzietki razumieli, što biełaruskaja mova hučyć nie tolki doma. Jana paŭsiul.
Prykładna 20 siemjaŭ sabralisia na bierazie Vilejskaha vadaschovišča z namiotami, hitarami i humovymi botami, kab adznačyć dzień stvareńnia čata «Dzietki-Kvietki», tak by mović, naš ahulny dzień naradžeńnia. Ja była tolki inicyjatarkaj sustrečy, a ŭsio śviata arhanizoŭvali my razam! Chtości składaŭ apytanku dla ŭdziełu, chtości vieŭ pieramovy z kucharam, niechta składaŭ śpisy i ličyŭ hrošy. Usio rabiłasia tałakoj.
Heta było tak zdorava, tak choraša, tak niečakana i tak pryjemna! Dzieci byli ŭ zachapleńni. Dva dni na pryrodzie my hutaryli pra ŭsio na śviecie, hulali ŭ hulni, śpiavali pad hitaru, znajomilisia. A dzieci! Bačyli b vy, u jakim jany byli zachapleńni.
Pry hetym nichto admysłova nie prydumlaŭ zabaŭlalnuju prahramu, nichto nikoha nie prymušaŭ udzielničać.
Tak, našy maleniečkija dvuch- i trochhadovyja dzietki niečakana trapili ŭ «lasnuju škołu». Prosta adzin tata pačaŭ hulacca sa svaim dziciem, a my hladzim, jaho ŭžo abstupiła maleča, pabrali kałody, usielisia i stali tamu tatu raspaviadać, jak robić karoŭka, sabačka abo miadźviedź.
Usie starejšyja dzieci pieraznajomilisia za ich ahulnym stałom. My, darosłyja, dapamahli im raskłaści ich asabistaje vohnišča, jany tam smažyli sała i bulbu, hutaryli, śmiajalisia. Viedaju dakładna, što ŭ majho synočka źjavilisia novyja siabry.
Niekatoryja našy mamy i taty pryjazdžali sa svaimi baćkami. I babuli pytalisia ŭ nas, jak takoje mahčyma. My ŭsie abo znajomyja zavočna, abo nieznajomyja zusim ludzi, hutaryli pamiž saboj tak, byccam znajomyja tysiaču hadoŭ.
Kavunom adznačyli i dzień stvareńnia supołki, i dzień narodzinaŭ maleńkaha ŭdzielnika śviata
A jakija hetyja biełarusy cudoŭnyja ludzi! Vy b bačyli! My ŭviečary śpiavali pieśni, pačynajučy z narodnaj pieśni ŭsich biełarusaŭ «Try čarapachi», raskazvali pra siabie historyi.
Akazałasia, što siarod nas byli i pivavar, i naščadak kniazioŭ. Usie nastolki duchoŭna bahatyja ludzi! A jašče śmiešna było, kali baćki chvalilisia, što ich dziaciej zavuć niezvyčajnymi imionami. Adela, naprykład. A tut prybiahajuć niekalki Adelaŭ roznych uzrostaŭ. Kancentracyja Adelaŭ na kvadratny mietr!
Navat doždž nie sapsavaŭ nastroju. Naadvarot! Pad šum daždžu možna było pačytać biełaruskija kazki, a potym pabiehać u bocikach pa łužynach.
A kali raźjazdžalisia, abdymalisia. I paabiacali adno adnamu, što takija tusy biełarusaŭ budziem ładzić štohod, kab biełaruskaja mova hučała».
Alena Śpirydon dadała, što budzie rada, kali na nastupny hod u tusie biełarusaŭ buduć udzielničać nie 20, a 200 biełaruskamoŭnych siemjaŭ!