Aleś Kirkievič. Zanadta lohkija našy kryžy
Tuman.
Idzie ŭ Kurapaty
Kałona z kvietak i ściahoŭ.
Inercyi skazanych słoŭ
Adpačyvajuć u kiuvietach:
Žyćcio,
Viasna,
Z krynicaŭ kroŭ,
I leta.
U kamiery cyvilnaha spyniłasia imhnieńnie,
Mikrarajon nianaviściu dryžyć,
Prymietniki, prypynki, haražy...
A niechta choča ŭpaści na kaleni
Ad leni,
Bo
Zalohkija ŭ nas kryžy.