* * *
…Dyk pryjaždžaj! Pakul nia vypaŭ śnieh.
Ja pakažu tabie haru kachańnia,
Ja raskažu, što hrech i što nia hrech,
Pra što niama ni ŭ Tory, ni ŭ Karanie.
Dyk pryjaždžaj! Dyk prylataj chutčej!
Ja try hady pazbaŭleny Radzimy,
Lubovi, słovaŭ rodnych i vačej…
Dyk pryjaždžaj, pakul nia stali zimy.
A zrešty, nu kudy tut pryjaždžać?
Hareć dvaim u piekle nastalhii?
Čužym krajam naščadkaŭ naradžać,
Zamiest luboščaŭ prahnučy hierylji?
Nie pryjaždžaj! Paklič mianie sama,
Choć paraj fraz paklič mianie dadomu.
Ja zapiaju, zajhraju, jak surma,
I stanu znoŭ lubimy i viadomy.
Nie pryjaždžaj! Viarni mianie nazad!
U dypkurjerskim praviazi praź miežy…
Ja tak chaču ubačyć płodny sad
I pozirk tvoj, paśla kachańnia śviežy.
2005, lipień, Narvehija
