«Što ja dumaju? Dyk u nas ža svaboda. Svaboda vybaru karanioŭ ci čaho inšaha. Dy jakaja roźnica? Kamu karta hetaja pieraškadžaje? Dyk značyć uładzie potym i zastaniecca słužyć va ŭsich hetych strukturach — milicyi, armii».
«Nie, napeŭna, heta ŭsio ž uciskańnie pravoŭ, ja liču. Niejkija zakony, abmiežavańni ŭsio roŭna ŭ ich zastanucca, navat kali karta palaka budzie ŭ ich».
«Dyk im i tak zabaroniena heta ŭsio:
«Dumaju, heta spraviadliva. Dziaržsłužačyja nie pavinny atrymlivać niejkija pravy, jakija daje karta palaka. Tym bolš prymali prysiahu Respublicy Biełaruś».
«Ja dumaju, heta narmalna, kab im atrymlivać hetuju kartu palaka. Nie, nie zabaraniać».
«Heta pravilna. Ja sam vajenny, viedaju słužbu, viedaju, jak tam za miažoj pavodziać siabie ludzi. Ja liču, tudy jeździć, pakul słužyš, nie treba. Zvalniaješsia — jedź kudy chočaš».
«Ja liču, što heta parušeńnie pravoŭ kanstytucyjnych, heta niapravilna».
«Jość prablema na samaj spravie, tut nie ŭsio tak adnaznačna. Bo, naprykład, ja viedaju, što ŭ Litvie taksama byli sprečki z kartaj palaka, datyčnyja, naprykład, pasłoŭ siejma, prynamsi jakija vyrašajuć važnyja dziaržaŭnyja spravy ci majuć dostup da niejkich sakretaŭ».
«Zabaranić atrymlivać hetuju kartu milicyjanieram? Heta kamu, učastkovamu inśpiektaru? Biezumoŭna, abmiežavańni ŭ vyjeździe ci ŭ niejkich kantaktach pavinny być, ale sapraŭdy dla tych aficeraŭ milicyi ci armii vysokaha ŭzroŭniu, jakija majuć dačynieńnie da niejkich sakretaŭ, da słužbovych tajamnic».
«Pravilna, milicyjantam nielha kartu palaka».
«Jany nie dumajuć pryniać hety zakon, jon pryniaty ŭžo daŭno, mahu skazać. Sa mnoj dziaŭčyna pracuje, dyk jaje mužu nielha atrymlivać kartu palaka — jon vajennasłužačy».
«Ja dumaju, treba zabaranić. Tamu što, majučy kartu palaka, ty maješ ilhoty ŭ Polščy».
