Žurnalistka niamieckaha vydańnia Frankfurter Allgemeine Zeitung Kierstyn Holm prakamentavała dla Radyjo Svaboda sytuacyju vakoł interviju Śviatłany Aleksijevič z nahody prysudžeńnia piśmieńnicy prestyžnaj Premii miru niamieckich knihavydaŭcoŭ.
Pavodle Śviatłany Aleksijevič, padadzienaja u hazecie cytata — «Biełaruskaja mova vielmi viaskovaja i litaraturna niavyśpiełaja» — niedakładnaja.
U interviju Radyjo Svaboda spadarynia Aleksijevič patłumačyła: «Ja nijak nie mahła skazać toje, što napisana ŭ tekście interviju. Heta zusim nie adpaviadaje maim pierakanańniam. Ja zaŭsiody kazała, što ŭ mianie dźvie maci — biełaruskaja vioska, u jakoj ja vyrasła, i rasiejskaja kultura, u jakoj ja vychoŭvałasia. Jak možna ad ich admovicca?
Biełaruskaja mova dla mianie — heta i viaskovyja krajavidy, i viaskovyja babki, siarod jakich ja rasła, praź biełaruskuju movu ja paznavała śviet žanočaha hołasu — ja nikoli nie ličyła i nie liču jaje niejkaj adstałaj ci niaśpiełaj».
Kierstyn Holm piša:
«Cytavanaja mnoju farmuloŭka isnuje dasłoŭna ŭ zapisie interviju. Pra «dźviuch maci» i svaje pryhožyja farmuloŭki nakont «praŭdy žanočaha hołasu» jana mnie tady adnak ničoha nie kazała. Ale heta biez sumnievu taksama važna i taksama praŭda. Tamu ja b usprymała hetaje vyśviatleńnie Śviatłany Aleksijevič chutčej za ŭsio jak tłumačeńnie i dapaŭnieńnie.Bo ž u interviju ludzi havorać šmat pra što (zanadta) koratka. Tamu ja chacieła b jašče dadać ad siabie: Śviatłana Aleksijevič raskazvała mnie pra biblijatekaraŭ u Pinsku i pra pryrodu, jakaja daje joj stolki nadziei, i mnie zdajecca jasnym, što ŭsio heta maje dačynieńnie da biełaruskaj movy. I jašče ad mianie: Rasiejskaja mova ŭ postsavieckaj prastory vykonvaje rolu lingua franca, jak niekali łacinskaja ŭ Eŭropie, na jakoj pišuć, kali chočuć, kab ciabie pačuli ŭ śviecie. Pra rasiejskija adpaviedniki słovaŭ «bäuerlich» i «unausgereift»: U razmovie heta hučała adpaviedna jak «kriesťjanskij» i «niesozrievšij».
