Na kamieni dobra vidać nadpis: «Pamažy, Hospadzie, Vasilu roku 1750».
Biełaruskaje «h» nieviadomy Vasil pieradavaŭ łacinskim «h», jak i stanie normaj pry kadyfikacyi biełaruskaj łacinki ŭ pačatku XX stahodździa. Što da słova «rok», to jano bytavała ŭ mnohich havorkach i vyjšła z užytku tolki paŭstahodździa tamu.
Archieołaham važna, što pomnik dakładna datujecca siaredzinaj XVIII stahodździa — «ciomnaha vieku», ad jakoha amal nie zastałosia piśmovych pomnikaŭ na biełaruskaj movie. Tradycyja starabiełaruskaha piśmienstva vyhasała pad ciskam pałanizacyi, a novabiełaruskaje krynicaj zabruić tolki praz 150 hadoŭ.
Znachodka zroblenaja na samym uschodzie krainy — u Horackim rajonie. U tyja časy Padniaproŭje było adnym z samych bahatych rehijonaŭ krainy.
Ciapier u Horackim rajonie ažyćciaŭlajecca invientaryzacyja pomnikaŭ archieałohii. Jaje pravodziać supracoŭniki i studenty Mahiloŭskaha ŭniviersiteta imia Arkadzia Kulašova.
Kurhanny mahilnik, a na im nadmahilny kamień, zvany «prykładam» adšukała kamanda pad kiraŭnictvam doktara histaryčnych navuk, prafiesara, kiraŭnika kafiedry archieałohii i śpiecyjalnych histaryčnych dyscyplin MDU Ihara Marzaluka. Kamień ačyścili, i na pabačyli vydatna zachavany nadpis: «Pamažy, Hospadzie, Vasilu roku 1750».
Darečy, Ihar Marzaluk — člen savieta respubliki nacyjanalnaha schodu.
Vakoł kamienia majuć zrabić achoŭnuju terytoryju i pastavić admysłovy znak, paviedamlaje telekampanija «Mahiloŭ».
Kolki ž nieadkrytaha jašče jość vakoł nas na biełaruskaj ziamli.
