U Hłybokim ustalavali pomnik baronu Miunchhaŭzienu
20 traŭnia, napiaredadni śviatkavańnia 600-hodździa horada, u Hłybokim ustalavali pomnik baronu Miunchhaŭzienu raboty miascovych majstroŭ. Tak, tak! Litaraturnamu hieroju! Miunchhaŭzien z padzornaj truboj, na jadry, vylataje z harmaty!
Šmat chto zadasca pytańniem: «Jakija adnosiny maje da Hłybokaha «baron-maniuka» Ijeranim Karł Frydrych Miunchhaŭzien, jaki nie mieŭ naščadkaŭ dy pamior u 1797 hodzie i pachavany ŭ rodnym horadzie ŭ Niamieččynie?»
Tak! Nijakich! To čamu hetamu realnamu čałavieku, choć i litaraturnamu hieroju, da 600-ch uhodkaŭ horada, staviać pomnik?
Sprava ŭ tym, što na starych haradskich mohiłkach Kopcieŭka, hadoŭ 10 tamu, znojdzienaja cikavaja mahiła, dzie na čyhunnym kryžy pa-niamiecku napisana: «Fierdynand i Vilhielmina fon Miunchhaŭzien», na inšym baku kryža napisana: «Pamiorli 31 sakavika 1878 hoda». Jak u toj kazcy – «žyli ščaśliva i doŭha dy pamierli ŭ adzin dzień».
Zdavałasia b -– šerahovy vypadak, ciozka samoha słynnaha barona Miunchhaŭziena, i nie bolej. Adnak, dačulisia žurnalisty, dačulisia telekanały, jak biełaruskija, tak i rasiejskija. Pačali pryjazdžać i štoraz bolej! Zrazumieła, usie pytańni jak da krajaznaŭcy mnie: «Pakažy, apaviadzi!»
Ja ŭsich papiaredžvaŭ, kab nie było iluzijaŭ –- Miunchhaŭzien nie toj! Na što teleapieratar kanała TVC adnojčy zaŭvažyŭ: «Hałoŭnaje, što na pomniku napisana - «Miunchhaŭzien». A toj, ci nie toj - jakaja roźnica! Vuń, adzin mužyk u Pskoŭskaj vobłaści, znajšoŭ staryja padmurki, uźvioŭ dom i napisaŭ «Tut byŭ Puškin!». A Puškina tut nikoli nie było, ale turysty jeduć, cełaje pałomnictva. I ŭsie vierać - tut byŭ Puškin! A heta — taki padarunak Hłybokamu! Sam baron Miunchaŭzien pachavany! Ad turystaŭ adboju nie budzie!»
Tak, sapraŭdy! Hłybokaje naviedvajuć šmatlikija turysty! Jość što pahladzieć! Dva chramy ŭ styli vilenskaha baroka, Aleja słavutych ziemlakoŭ, dzie staić vosiem pomnikaŭ vybitnym hłybačanam (u tym liku i premjeru BNR Vacłavu Łastoŭskamu), vieža-kałona ŭ honar Kanstytucyi Rečy Paspalitaj 3 traŭnia 1791 h, cikavyja vandroŭki z zapalenymi śviečkami pa padziamiellach klaštara karmielitaŭ… Ale ŭsie turhrupy čamuści prosiać: «Pakažycie nam i mahiłu Miunchhaŭziena!»
Dyk čamu Hłybokaje pavinna admovicca ad barona Miunchaŭziena, choć jon pra ścipłaje Hłybokaje i nikoli nie čuŭ? Horadu vyhadna – turbiznes! Narod hetaha choča! Darečy, pra mahiłu Miunchhaŭziena ŭ Hłybokim jość infarmacyja i na sajcie muzieja Miunchhaŭziena pad Ryhaj.
Ciapier čytajuć
Stała viadoma, jak zatrymali byłoha kalinoŭca Maksima Ralko2
Kamientary