12 kastryčnika ŭ Homieli prajšła «Moŭnaja sustreča» ź Vincukom Viačorkam.
Moŭnyja sustrečy — heta sumoŭje zacikaŭlenych u biełaruščynie, praktyčnaja majsternia, dzie razam šukajuć adkazy tyja, chto viartaje biełaruskuju movu ŭ haradskoje žyćcio.
Hetym razam na sustrečy byli razhledžany takija temy, jak biełarusizavać terminałohiju, u pryvatnaści, bankaŭskuju, jakija dziejeprymietniki i dziejasłovy ŭłaścivyja rodnaj movie, jakija formy lepš vykarystoŭvać pry zvarocie da inšych asob.
Mierapryjemstva adbyłosia pry padtrymcy kampanii Asamblei demakratyčnych hramadskich arhanizacyjaŭ «Zrobim lepš!» sumiesna z HMKHA «Tałaka».
Movaznaviec prakamientavaŭ niadaŭnija vykazvańni kiraŭnika dziaržavy pra toje, što «moža, treba ŭ škole na karyść biełaruskaj movy dać adnu hadzinu, a nie anhielskaj?».
Vincuk Viačorka ličyć, što toje vykazvańnie maje dvuch adrasataŭ: Uładzimira Pucina i biełaruskuju intelihiencyju.
«Łukašenka pieryjadyčna pasyłaje Pucinu ci jaho analitykam takija namioki, što, maŭlaŭ, kali što — tut moža usčacca chvala nacyjanalnaha adradžeńnia, i Pucinu tut mała što budzie śviacić, u sensie dalejšaha, chacia kudy ŭžo dalej! — zamacavańnia pazicyjaj rasiejščyny. I tamu jaho, Łukašenku, jak nadziejnaha haranta rasiejskich intaresaŭ, nadziejnaha strymalnika nacyjanalistyčnaj niebiaśpieki, Pucin pavinien padkormlivać: davać źnižki na naftu, haz i tak dalej. I darečy, hetuju ideju jon pradaje ŭžo nie pieršy hod i nie pieršy raz», — patłumačyŭ surazmoŭca.
Druhi adrasat vykazvańniaŭ pra movu – biełaruskaja intelihiencyja, jakaja vielmi choča spadziavacca, što raptam ułada ŭśviadomić, što niezaležnaść nie ŭratuješ biez adradžeńnia.
«Ale ŭvieści ŭ škole hadzinu biełaruskaj movy koštam anhielskaj - absalutna škodnaja, kali nie skazać – pravakacyjnaja prapanova, tamu što heta vykliča nierazumieńnie i abureńnie ŭ baćkoŭ, jakija chočuć, kab ich dzieci adkryvalisia na śviet praz anhielskuju movu», — ličyć movaznaŭca.
Jon miarkuje, što kali b kiraŭnictva dziaržavy sapraŭdy zachacieła adradžeńnia statusa biełaruskaj movy, to byli b viernutyja himnazii i licei z vykładańniem pa-biełarusku, rodnaja mova viarnułasia b u vyšejšuju škołu, što vyrašyła b absalutnuju balšyniu prablemaŭ prestyžnaści biełaruskaj movy. Pa stanie na minuły navučalny hod tolki 0,9% studentaŭ atrymlivali adukacyju pa-biełarusku, a ŭ hetym hodzie adsotak budzie mienšym, z ulikam skaračeńnia naboru na fiłfak.
«Tamu hetyja zajavy Łukašenki jość pakazucha. Dvaccacihadovy termin jaho kiravańnia pierakanaŭča zaśviedčyŭ, što kiepska ź biełaruskaj movaj, jak ciapier, nie było navat ŭ apošnija hady kamunistyčnaj ułady», - dadaŭ Vincuk Viačorka.
Aptymizmu ŭ moŭnaj prablemie jamu nadajuć moładzievyja prajekty i inicyjatyvy, naprykład, roznyja moŭnyja kursy i šou, jakija zaraz papularnyja ŭ Minsku.
«Moŭnyja kursy robiacca maładymi ludźmi, dla maładych ludziej, pavodle moładzievych kanonaŭ i novych navykaŭ internet– kultury, i dla ich heta svajo, čym i tłumačycca kolkasny fienomien. I voś heta vydatna. Heta aznačaje što budučynia ŭ nas jeść, ale budučynia źviazanaja z narodam, a nie ź dziaržaŭnym kiraŭnictvam», — padkreśliŭ movaznaŭca.
