«Jaho zavuć Kiryła Silivončyk, jon z Homielskaj vobłaści», — raskazała «Našaj Nivie» jahonaja advakatka Julija Baraniec. Jana była adzinaj, chto prysutničaŭ na sudzie nad im.
Ani žurnalistaŭ, ani svajakoŭ nie było. Apošniaje advakatka tłumačyć tym, što mama i brat biełarusa žyvuć u vioscy daloka ad Homiela.
Praces prajšoŭ pa sproščanaj pracedury.
Sełfi spadara Silivončyka z Ukantakcie.
22-hadovaha hramadzianina Biełarusi Maskoŭski akruhovy vajskovy sud asudziŭ da dvuch hadoŭ kałonii-pasialeńnia.
Małady čałaviek byŭ pryznany vinavatym pa artykule «Publičnaje apraŭdańnie teraryzmu ci publičnyja zakliki da jaho». U Rasii spravy pa hetym artykule padpadajuć pad jurysdykcyju vajskovaha suda, navat kali abvinavačany — cyvilnaja asoba.
Sisadmin publikavaŭ na svajoj staroncy ŭ sacsietcy teksty i malunki u padtrymku Ukrainy i z asudžeńniem rasiejskaj ahresii.
U pryvatnaści, zajaŭlaje prakuratura, jon zaklikaŭ «viarnuć Krym Ukrainie».
Na siońnia Kiryła Silivončyk praciahvaje znachodzicca ŭ SIZA №1 horada Nižni Noŭharad pa adrasie: 603009 Nižiehorodskaja obł., h. Nižnij Novhorod, pr. Haharina, 26a, Kiriłł Valeŕjevič Silivončik, 1992 h.r. (rasijskija pravaabaroncy rekamiendujuć dadavać da adrasa hod naradžeńnia).
Advakatka Baraniec nie viedaje, u jakoj kankretna kamiery siadzić Silivončyk. Jana nie mierkavała sustrakacca ź im bolš, bo jon vyrašyŭ nie abskardžvać prysud.
Pa jaje słovach, na nastupnym tydni Hałoŭnaje ŭpraŭleńnie vykanańnia pakarańniaŭ maje vyznačyć, u jakoj kałonii-pasialeńni Silivončyk maje adbyć svoj termin.
Kałonija-pasialeńnie — heta pakarańnie miakčejšaje, čym biełaruskaja «chimija». Asudžany da jaje moža pracavać, a moža i nie pracavać — jak sam choča. Taksama svajakam dazvalajuć pražyvać razam ź im.
U svaju čarhu, pa infarmacyi svajakoŭ Silivončyka kałonija-pasialeńnie budzie zakrytaj, ale jany spadziajucca na amnistyju, što čakajecca ŭ Rasii.
Advakatka kaža, što pakul u Rasii isnujuć try prajekty amnistyi, i nieviadoma, jaki budzie pryniaty. Mahčyma, bolš jasnaści stanie na nastupnym tydni.
Advakatka adznačyła, što Silivončyk — invalid treciaj hrupy ź dziacinstva.
Jak možna mierkavać, u sudzie Silivončyk vybraŭ taktyku, jakaja viała da minimizacyi prysudu.
Biełarus pryznaŭ svaju «vinu». Heta dało mahčymaść praviadzieńnia pracesu ŭ sproščanym paradku i paskoranaj pracedury. I, u svaju čarhu, pryviało da maksimalna miakkaha z mahčymych prysudaŭ. Bo sam artykuł praduhledžvaje navat terminy da piaci ci siami hadoŭ turmy. Jak adznačyła advakatka, Silivončyk nie moh raźličvać na ŭmoŭny termin, bo jon nie maje pastajannaha miesca žycharstva ŭ Rasijskaj Fiederacyi. A ŭmoŭnyja terminy ŭ Rasii mohuć atrymlivać tolki asoby z PMŽ.
Pohlady Silivončyka ŭ sudzie nie abmiarkoŭvalisia.
Advakatka adznačyła, što Silivončyk — raźvitaja asoba. Jon śpiecyjalist pa kampjutarach i pracavaŭ sistemnym administrataram na adnym z zavodaŭ u Nižnim Noŭharadzie.
Kiryła Silivončyk u Nižnim Noŭharadzie (Rasija), jaki staŭ dla jaho nieščaślivym.
U Rasii jaho pryviała, musić, mahčymaść bolšych zarobkaŭ. Adnak dušoju jon zastavaŭsia na radzimie.
«Pryjazdžajučy ŭ hety horad, zabyvaješ, što ŭ krainie ŭsio drenna», — piša jon pra Minsk u siabie Ukantakcie.
Miarkujučy pa staroncy Silivončyka Ukantakcie, heta vialiki biełaruski patryjot.
Jon nie tolki pierapoščvaŭ palityčnyja pabliki, ale i pryznańnie ŭ svaich pačućciaŭ da dziaŭčyny źmiaściŭ pa-biełarusku.
Darečy, jahonaja kachanaja čakaje jaho. Učora, u 4-ju hadavinu ich znajomstva, jana źmiaściła ŭ siabie Ukantakcie ščymlivy vierš i voś takoje fota:
Na staroncy Silivončyka Ukantakcie šmat repostaŭ patryjatyčnych materyjałaŭ ź Biełarusi.
Mnoha i repostaŭ u padtrymku Ukrainy.
Za što ž pasadzili chłopca? Niaŭžo za hetyja karcinki? «Nie za karcinki, a za zakliki», — kaža spadarynia Baraniec.
«Jakija kankretna?» «Ja na pamiać nie skažu», — adkazała jana i paraiła šukać na sajcie Maskoŭskaha vajskovaha suda, bo sprava była adkrytaj. Praŭda, sama jana infarmacyi pra hetuju spravu tam nie znajšła, kaža. Nie znajšli i my.
Pa jaje słovach, pasiedžańnie było vyjaznoje, u Nižnim. Numara spravy jana nie viedaje i kopii prysudu nie maje.
Advakat Baraniec była pryznačanaja Silivončyku śledčym.
Zatoje «Naša Niva» znajšła na staroncy Silivončyka vyjavu, jakaja, mahčyma, lahła ŭ asnovu abvinavačvańnia. Heta navat nie fota, a malunak. Na im ukrainski sałdat staić na rasijskim ściahu i zaviazvaje ŭ vuzieł šyi dvuchhałovaha arła.
Na našu dumku, u dadzienaj vyjavie niama nijakich zaklikaŭ da teraryzmu. Adnak, mahčyma, byli na jahonaj staroncy niejkija inšyja vykazvańni radykalnaha charaktaru, jakija paśla byli vydalenyja.
Zaraz sabrać bolš infarmacyi pra spravu i chłopca mohuć tolki biełaruskija pravaabaroncy i žurnalisty. «Naša Niva» šukaje dadatkovuju infarmacyju pra hetuju spravu.
Nijakaha hramadskaha rezanansu ŭ Rasii hetaja sprava nie vyklikała. Advakatka nie prypaminaje, kab byli publikacyi ŭ ŚMI ci reakcyja pravaabaroncaŭ.
Jak miarkuje advakatka, da Silivončyka nieŭzabavie pryjedzie mama zabrać rečy. «Naša Niva» skantaktavałasia ź dziaŭčynaj Kiryły, ale jana admoviłasia havaryć dla publikacyi. «Usio adno tak, jak było raniej, užo nie budzie», — napisała jana.
Ciažka mierkavać, ci składana siadzieć u rasijskaj turmie čałavieku, asudžanaha pa takoj spravie i takim artykule.
Advakatka mierkavała, što «ŭ Biełarusi z hetym bolš žorstka». Jana była ździŭlenaja, što ŭ našaj krainie jašče nikoha nie adpravili ŭ turmu za zakliki i vyjavy, źmieščanyja ŭ sacyjalnych sietkach.
