U sieradu žychary vulicy Marksa, jakich źbirajucca adsialać z kvateraŭ, sustrakalisia z pradstaŭnikami ułady.
Sustreča była vielmi emacyjnaja. Čamu pad vyhladam stvareńnia piešachodnaj vulicy ŭłady vyrašyli adsialić ludziej? Navošta praz dva hady paśla kapremontu znasić adzin z damoŭ i na jaho miescy budavać aŭtastajanku? Čamu ŭłady nia zładzili šyrokaje abmierkavańnie prajektu z nasielnictvam?
Usie adkazy čynoŭnikaŭ -- a byli namieśnik kiraŭnika administracyi Leninskaha rajonu Alaksandar Krasucki, architektar «Mienskprajektu» Mikałaj Rybnikaŭ, dyrektar UKB Leninskaha rajonu Leanid Kazakoŭski i kiraŭnik upraŭleńnia kamitetu architektury sp. Andrončyk -- zvodzilisia da adnaho: kancepcyja pierabudovy jašče nie zaćvierdžana, usio znachodzicca na stadyi abmierkavańnia. Toje samaje jany kazali padčas subotniaha mitynhu. Adnak žychary byli ŭzbrojenyja dakumentami, jakija śviedčać, što padpisanyja ŭžo hrafiki adsialeńnia i pierabudovy vulicy z žyłoj u hramadzkuju.
Na heta sp.Rybnikaŭ zajaviŭ, što žyć u hetych damach nielha pa sanitarnych i pažarnych normach. Zala abśvistała jaho, ludzi zakryčali: «Niapraŭda! Hańba! Žyć nielha, a budavać hateli možna?! Ramantujcie, a nie vysialajcie!»
U Alaksandra Krasuckaha zapytali: a što ž rabić tym, chto staić u čarzie na kvatery? Vychodzić, što zamiest ich u panelnyja budynki pierasielać ludziej z centru? U adkaz čynoŭnik paklaŭsia, što baronić pravy mienčukoŭ, i kali ludzi suprać vysialeńnia, to jano nie adbudziecca. A Leanid Kazakoŭski, kamentujučy sytuacyju, skazaŭ karespandentu «NN» supraćlehłaje: «Kali treba budzie pierabudavać rajon, to možna vysielić ludziej i praz sud».
Vynikam abmierkavańnia stała stvareńnie inicyjatyŭnaj hrupy žycharoŭ, jakaja budzie zajmacca pieramovami z uładaj. Schod prahałasavaŭ suprać adsialeńnia, ale vykazaŭsia za stvareńnie piešachodnaj vulicy. Štopraŭda, udzielnki sami razumieli, što sutnaść taje «piešachodnaje zony» ŭ stvareńni abjektaŭ, jakija prynosiać prybytak. A stvarać ich niama bolej dzie, aproč jak u ich kvaterach abo na miescy ich damoŭ.
«Ja žyvu tut usio žyćcio, -- kaža pensijanerka Halina. -- Kvateru dla ŭnukaŭ bierahła, adzinaje, što zastałosia. Čamu jany robiać tut usie hetyja hateli i kazino? Chiba nie chapaje pustych miescaŭ pa Miensku? Chočuć tut zrabić Łas-Viehas dla Maskvy, nas vykinuć, a sabie hrošaj chapanuć».
