Nadyšła sierada — heta čas azirnucca nazad,
Uzhadać tyja spravy, što ja zaviaršyŭ paśpiachova.
Chutka vypuścić pieršaje liście abudžany sad,
I paŭstanie prad śvietam majo drukavanaje słova.
Sierada — heta rozdum nad sensam pražytych chvilin,
Heta kropka zvarotnaha liku, darohi pałova.
Skroź niabiosy viasny na radzimu viartajecca klin…
Da mianie tak raptoŭna adnojčy viarnułasia mova.
Ja siaredniaha ŭzrostu, i heta maja sierada.
Mnie ahledziecca treba, zrabić nieŭzabavie vysnovy,
Bo ŭciakaje žyćcio, jak praz tonkija palcy vada.
Čas nastanie, i ja rastvarusia ŭ pavietry viasnovym.
09.04.2014
0
0
0
0
0
0
