«Učora vyznačyli asnoŭnyja mety, nakirunki raźvićcia. Spadziajusia, što siońnia budzie mahčymaść vystupić, — skazała Ščotkina. — Asabliva chaču padkreślić rolu žančyny ŭ našym hramadstvie. U nas bolš za pałovu nasielnictva, 55% — heta žančyny. Jany žadajuć spałučać i maciarynstva, i siamju, i prafiesijnyja pośpiechi. My pavinny zabiaśpiečyć heta i stvaryć umovy. I samaje hałoŭnaje, kab usio ž taki byli partniorskija adnosiny. Partniorskija znosiny najmalnika, rabotnika, mužčynaŭ, žančyn u pracesie pracy.
Tamu siońnia abaviazkova zakranu tyja momanty, jakija byli ahučanyja ŭ Biełaruskim sajuzie žančynaŭ. Abaviazkova treba ŭźniać pytańnie, što bolš rašeńniaŭ treba prymać sa zhody žančyn.
Naprykład, praca ŭ vychodnyja, jakaja apłačvajecca ŭdvaja. Siońnia, kali žančyna maje dzicia da troch hadoŭ i pracuje, to pavodle zakanadaŭstva jaje zabaroniena nakiroŭvać na stažyroŭki. A časta heta dobryja stažyroŭki, jakija zabiaśpiečvajuć prafiesijny rost, naprykład u IT. Sa zhody žančyny pavinna rabicca mnohaje. A hałoŭnaje – ŭ jaje pavinny być roŭnyja mahčymaści!»
My pacikavilisia, ci nie ličyć Ščotkina siabie fieministkaj.
«Absalutna nie. Nie, boža ŭpasi! Treba kazać praŭdu — jość fieministki. Ale ja kažu pra inšaje — ja kažu, što roŭnyja mahčymaści pavinny być. Źviarnicie ŭvahu, hetymi dniami mienavita ŭ nas, u Biełarusi prachodzić mižnarodnaja kanfierencyja žančyn-lidaraŭ».
My spytali, čym pazicyja Ščotkinaj adroźnivajecca ad fieminisckaj.
— My šanujem siamju, my šanujem mužčynaŭ.
— A fieministki nie šanujuć?
— Šanujuć taksama. Ja nie pra heta vam kažu, nie sprabujcie pierakrucić! Ja kažu toje, što kažu, i kažu svaju pazicyju. Pačujcie mianie: pavinny być roŭnyja mahčymaści. Roŭnyja mahčymaści!»
Taksama my spytali, čamu Ščotkina aburałasia tym, što žurnalisty pišuć pra kvatery i damy čynoŭnictva.
«Sprava nie ŭ tym, etyčna ci nie. Kali vy štości chočacie daviedacca – to my zdajem dekłaracyi. Zaŭsiody. I niama anijakich tajamnicaŭ. Ale padača materyjału pavinna być karektnaj. Razumiejecie? Ja zhodnaja z tym, što jość čynoŭniki, kiraŭniki, i kali cikavić ich žyćcio — to kali łaska, daviedvajciesia, pišycie, ale pišycie karektna, nie pierahibajcie pałku».
A ci nie suprać Ščotkina, kab dadzienyja ab zarobkach čynoŭnikaŭ publikavalisia ŭ adkrytym dostupie?
«Nu, heta pavinna ŭsio być u miežach zakanadaŭstva. Kožny čynoŭnik, kožny dziaržsłužačy zdaje dekłaracyju pra dachody svaje i siamji kožny hod. I tamu rašeńni iduć takija, jakija iduć u zakanadaŭstvie»
