«Priessboł» zrabiŭ hutarku ź viadomaj himnastkaj Mielitaj Staniutaj, u jakoj, aproč inšaha, havorka viałasia i pra chłopcaŭ.
Dziaŭčyna raskazała, što na hety momant svabodnaja i šukaje čałavieka, pobač ź jakim budzie pačuvacca słaboj. Varta, kab taki mužčyna mieŭ žyćciovy dośvied: maŭlaŭ, užo dosyć tych, jakija tolki razmaŭlajuć, ale za tymi słovami — ničoha.
Fota: Mikity Niedavierkava
Taksama jana pryznałasia, što jaje ciahnie da ludziej tvorčych prafiesij.
«Voś akurat z akcioram ja b nie chacieła mieć surjoznych stasunkaŭ, — skazała Staniuta. — Kali jon prafiesijanał, to nie raźbiareš, kaža jon praŭdu ci raskazvaje kazki. Ale ŭvohule mianie ciahnie da tvorčych ludziej. Jany dajuć novyja viedy, mnie padabajecca ź imi hutaryć. Sa spartoŭcami što? Tak, jość uzajemarazumieńnie, možna razmaŭlać, ale havorka tolki pra sport. Pra niejkija vysokija materyi, raźvićcio intelektu havorka nie idzie. Mnie ž robicca sumna, kali niama pra što pahavaryć».
