Palityzavanaja publika znajšła sabie novy zaniatak — raspracoŭvać kanśpiralahičnyja teoryi pra zmovy siłavikoŭ suprać Łukašenki i — tradycyjna — pra rasiejski śled u apošnich padziejach. Čytaješ šmatlikija dopisy na hetuju temu i chočacca skazać: «Sapraŭdy, nia ŭsio tak prosta. Usio značna praściej».
Kali baču zajavy, što, maŭlaŭ, Łukašenka nia viedaje, što adbyvajecca, a siłaviki padsoŭvajuć jamu niapravilnuju infarmacyju, to zadajusia pytańniem: ci heta ščyraja naiŭnaść pavodle pryncypu «obmanuť mienia nie trudno, ja sam obmanyvaťsia rad», ci prosta ludzi «na zarobku» i śviadoma abhruntoŭvajuć peŭnuju «ŭstanoŭku».
Pakazalna, što ŭ takich razvahach aŭtary, šukajučy blizkija analohii, niaredka źviartajucca da prykładu 19 śniežnia 2010 hodu, brutalnaha razhonu Płoščy ŭ dzień prezydenckich vybaraŭ. Z hetaha i pačniem. Bo čym dalej, tym bolej pra tyja padziei ŭtvarajucca peŭnyja mity, i samy zručny (dla ŭłady) — pra niejki rasiejski śled. Tamu varta nahadać niekalki ahulnaviadomych faktaŭ, jakija dapamohuć vam samim zrabić vysnovy, čyj śled mocnym adbitkam loh na tyja padziei.
Užo za niekalki tydniaŭ da dnia vybaraŭ, vystupajučy na Ŭsiebiełaruskim narodnym schodzie, Łukašenka daŭ usim zrazumieć, što adbudziecca paśla 19 śniežnia. «Ja i nia stolki ciarpieŭ, paciarplu krytyku jašče dva tydni», — skazaŭ jon. Kamu niezrazumieła, pierakładu — dva tydni tryvaju, ale nia bolej, paśla vybaraŭ nastupić inšaja realnaść. A ŭžo paśla razhromu Płoščy Łukašenka sam zajaviŭ (kab było zrazumieła navat samym niakiemlivym), što mienavita jon kiravaŭ dziejańniami pravaachoŭnych orhanaŭ 19 śniežnia, padkreśliŭšy, što nijaki siłavik ničoha takoha nia moh by zrabić biez zahadu kiraŭnika dziaržavy. Možna dadać ahulnaviadomyja fakty, što ŭ śledčych izalatarach pierad 19 śniežnia 2010-ha aktyŭna rychtavalisia da masavaha «pryjomu» novych «kvatarantaŭ».
Kali navat dapuścić, što ŭ tyja niekalki hadzinaŭ viečara 19 śniežnia byli niejkija kiravanyja z-za miažy pravakacyi (choć za ŭsie hady paśla tych padziejaŭ nijakich dokazaŭ ci navat namiokaŭ na dokazy nie było znojdziena), to nijakich sumnievaŭ nie pakidajuć dalejšyja dziejańni Łukašenki. Jon ža moh dać zahad adrazu paśla razhonu demanstracyi vyzvalić usich zatrymanych, minimizavać nastupstvy taho «zryvu». Ale zamiest hetaha ciaham mnohich miesiacaŭ u Miensku prachodzili pracesy, na jakich sadžali ŭdzielnikaŭ Płoščy, źniavolvali kandydataŭ u prezydenty. Heta Rasieja kamandavała?
Lubaja versija pra «maskoŭski śled» albo «zmovu siłavikoŭ» — i tady, i ciapier — śviadoma ci mižvoli pracuje na adbielvańnie samoha Łukašenki, źniaćcie ź jaho adkaznaści za toje, što adbyvajecca ŭ krainie.
Što da ciapierašnich padziejaŭ, to i tut Łukašenka, zdajecca, zrabiŭ usio, kab u adekvatnych ludziej nie zastavałasia sumnievaŭ, chto kiruje pracesam. Skazaŭ «razabracca», skazaŭ «kak izium iz bułki, povykovyrivať etich provokatorov» — siłaviki i pačali vykonvać, u mieru svajho razumieńnia.
Jakija vam jašče treba dokazy, chto prymaje rašeńni? Kali niešta krakaje, jak kačka, płavaje, jak kačka, i vyhladaje, jak kačka, — to heta, chutčej za ŭsio, i jość kačka.
I darečy, kali niejki kankretny vykanaŭca zrobić niejki «pierahib» albo pamyłku, to jaho adrazu padpraviać, što pakazała historyja z ukrainskim paetam Siarhiejem Žadanom. Zatrymali — razabralisia — adpuścili — skasavali zabaronu na ŭjezd. Umiejuć, kali zachočuć. U tym i sprava, što «kali zachočuć».
Možna tolki paŭtaryć tyja vysnovy, jakija šmat razoŭ rabili adkaznyja biełaruskija analityki: pabudavany Łukašenkam palityčny režym nia moža vytrymlivać navat minimalnuju dozu adnosnaj liberalizacyi; represii i ŭcisk hramadzianskich svabodaŭ — niepaźbiežnyja ŭmovy jahonaha isnavańnia.
Chopić šukać «zmovy» tam, dzie hałoŭny zmoŭščyk adzin, i proźvišča jahonaje daŭno viadomaje.
