Źmicier Pankaviec: Što ja pabačyŭ i čaho nie pabačyŭ 25 Sakavika?
Što ja pabačyŭ na vulicach Minska 25 Sakavika? Biaźmiežnuju śmiełaść ludziej. Na płoščy i vulicy vyskokvali kasmanaŭty, hrukali dubinkami pa svaich ščytach, jeździli beteery i vadamioty. Bačyŭ na svaje vočy, jak ludziej bili pa nahach, hałovach, śpinach. Pa čym tolki patrapić možna.
A što ludzi? Ja nie bačyŭ nikoha, chto b schilaŭ hałavu. Zdajecca, ciabie bjuć, kidajuć u aŭtazaki… Naturalnaje žadańnie tut było b chutčej schavacca «ŭ domik». Ale paśla kožnaj novaj abłavy ludziej u šlemach udzielniki znoŭ hurtavalisia pa dvoje, pa troje, pa dziesiaciera i išli dalej.
Čaho ja nie pabačyŭ 25 Sakavika? Dakładna nie było strachu, nie było adčaju. Chto-nichto, kaniečnie, pytaŭsia, jak žyć dalej paśla takoha, ale hučała heta biez nadryvu i biez žadańnia plunuć na ŭsio heta.
Jakija vysnovy z 25 Sakavika? Uvieści hramadstva ŭ stan šoku i depresii, jak heta było ŭ 2010—2011 hadach, ciapier nie atrymajecca. Siłavyja zachady zastajucca ŭsio jašče dziejnym srodkam dla demanstracyi siły, ale nie pieravahi.
Ciapier čytajuć
Jak skłaŭsia los vypusknikoŭ, jakimi žurfak hanaryŭsia 10 hadoŭ tamu? Historyja adnaho ŭračystaha kałaža24
Kamientary