Siońnia nie stała viadomaha biełaruskaha šachmatysta, mižnarodnaha hrasmajstara Viktara Kuprejčyka.
Apošnim časam Viktar Davydavič chvareŭ i navat, kali jeździŭ na niejkija zamiežnyja turniry, źviartaŭsia pa dapamohu ŭ miedycynskija ŭstanovy toj krainy, dzie znachodziŭsia.
«Mnie nieabchodna pastajanna rabić peŭnyja miedycynskija pracedury, a tamu, naprykład, padčas turnira, u Jerevanie ŭsio heta vyrašałasia navat na ŭzroŭni ministra achovy zdaroŭja, — raspaviadaŭ jon «Narodnaj Voli». — Moj dobry siabra i viadomy armianski šachmatyst Rafik Vahanian pakłapaciŭsia. Tamu davodziłasia sumiaščać matčy z naviedvańniem špitala. Ale šachmaty — nieadjemnaja častka majho žyćcia. Kali hulaju — značyć, žyvu…»
3 lipienia Viktaru Kuprejčyku spoŭniłasia b 68 hadoŭ.
