TASS
Były hubiernatar Maryj Eł Leanid Markiełaŭ, aryštavany pa abvinavačvańni ŭ chabary, napisaŭ zvarot da prezidenta Uładzimira Pucina ŭ vieršach, u jakim prosić razabracca ŭ spravie i pamiłavać jaho.
«Miłovať — prierohativa // Praviednych hosudariej. Ich božiestviennaja niva — // Za hriechi proŝať ludiej», — zaviaršaje Markiełaŭ vierš.
Tekst vierša apublikavaŭ telekanał «Dožd́», karespandent jakoha Kahieršyn Sahijeva ŭvachodzić u Hramadskuju naziralnuju kamisiju Maskvy; były hubiernatar pieradaŭ list pravaabaroncam u kancy maja, adnak śledčyja «cenzuravali» jaho kala miesiaca.
Voś poŭny tekst vierša ŭ tym vyhladzie, u jakoha jaho apublikavaŭ «Dožd́» (arfahrafija i punktuacyja aryhinała zachavanyja):
«Vy, Markiełov, vziali vziatku».
Kto vam eto rasskazał?
Otviečaju po poriadku:
Vziatku, vziatku ja nie brał.
U moich druziej kupili
Ahrochołdinh. Mnoho let
Im potom rukovodili
Eto sdiełka, — moj otviet.
Zapłatili vsie nałohi
Čieriez svoj rasčietnyj sčiet.
Vy povieŕtie! Vidiat bohi,
Vsie žie ja nie idiot.
Jeśli vziatka dla čieho žie
Ohorody horodiť,
Hospodi, pomiłuj božie,
Kak žie mnie ich ubiediť?
Noč prošła pieried raśpiaťjem,
I pośledovał ariest.
Vot i novoje zaniaťje,
Ispytańje — novyj kriest
Siem šahov vdol stienki priamo
I napravo tolko tri.
Dvorik — kamiennaja jama,
I ochrana u dvieri.
Iz uhriumych ukoułkov
Nie uznaješ novostiej.
Čas — tiuriemnaja prohułka,
Tolko v kamierie strašniej.
Konvoir hriemit klučami,
I zaŝiełknuli zasov.
I biessonnymi nočami
Nie uvidiš vieŝich snov.
My hriešili niesomnienno
S objektivnoj storony,
No priznaťsia otkrovienno
Ja stradaju biez viny.
Biez viny i dokazatielstv
Zahovor moich vrahov,
Pri stiečieńje obstojatielstv
Vsie poniatno i biez słov.
Ja vrahov nie osuždaju,
Ja ich smoh davno prostiť.
I skorieje priedłahaju:
Mir navieki zaklučiť.
Vot druźjam nie dozvoniťsia,
I nie stoit połahať,
Trudno im siejčas riešiťsia
Ariestantu pomohať.
Ja, brosaja vsie na śvietie,
Był hotov dla vas słužiť,
A siehodnia moim dietiam
Nie na čto, prostitie, žiť.
Dla naivnoho poeta
V etot mih, kak nikohda,
Nužna pomoŝ i zaŝita.
Hdie vy «Damy», hospoda!
Moje horie nie iźmieriť,
I, po pravdie hovoria,
Prodołžaju vsie žie vieriť
V spraviedlivoho caria.
Vieriť v boha i moliťsia,
I proŝienija prosiť.
Ja nadiejuś sochraniťsia
I dietiej svoich rastiť.
Mnie odin liš puť ostałsia
«Ježie si na niebiesi»,
Čtoby v dole razobrałsia
Priezidient vsieja Rusi.
Miłovať — prierohativa
Praviednych hosudariej.
Ich božiestviennaja niva —
Za hriechi proŝať ludiej.
