«U adnym ź intervju vy skazali, što Biełaruś šmat u čym zaležyć ad Rasii, «tamu ličyć, što Biełaruś źjaŭlajecca kateharyčna asobnaj abo zusim samastojnaj dziaržavaj, napeŭna, było b naiŭna», — zapytałasia žurnalistka.
— Ja tady jašče bolš rezka vykazaŭsia, byŭ rezanans. Ja skazaŭ, što my chacieli b, kab Biełaruś była suverennaj dziaržavaj, tam jość reštki suvierenitetu. Moža być, ja vykazaŭsia zanadta rezka, zhodny. Ale ja ščyra sapraŭdy žadaju, kab Biełaruś była suverennaj dziaržavaj de-fakta, nie tolki de-jure. I tyja haliny, u jakich kraina maje mahčymaść vieści siabie niezaležna, pavinny zachavacca. Heta tyčycca nie tolki enierhietyčnaj palityki, ale i biaśpieki, i abarony. Nakolki heta faktyčna maje miesca, kožny moža mierkavać pa svaim dośviedzie, ja prosta vykazaŭ svajo mierkavańnie i žadańnie, kab Biełaruś zachavała status suvierennaj dziaržavy na karyść svajoj krainy i rehijona.
«Jakija, pa-vašamu, kroki Biełaruś pavinna zrabić, kab stać takoj niezaležnaj, jakoj vy joj zyčycie stać?» — zapytałasia žurnalistka.
— Ja nie budu dyktavać, jakija kroki pavinna pradprymać suvierennaja dziaržava, sama Biełaruś heta vyrašyć. Ale pažadana, kab pry hetym i ŭnutry krainy taksama jana kiravałasia demakratyčnymi normami. Vyrašać za Biełaruś my, viadoma, nie budziem, jana pavinna vieści samastojnuju palityku, nakolki heta mahčyma.
«Jak vam bačycca, Minsk u adnosinach ź Litvoj chutčej pieraśleduje svaje intaresy abo čaściej idzie za linijaj Maskvy?»
— Ciažka skazać. Pa-mojmu, dzie mahčyma, u Minska jość svajo mierkavańnie — heta tyčycca ekanamičnaj palityki, dzie jamu ŭdajecca prahmatyčna hladzieć na situacyju. Što ž tyčycca vajskovaj intehracyi, ja miarkuju, što tut vielmi mocny ŭpłyŭ susieda».
