«Kinh Konh» («King Kong»).
ZŠA — Novaja Zelandyja, 2005, kalarovy, 187 chv.
Žanr: pryhody.
Adznaka: 9,5 (z 10).
Šedeŭr Pitera Džeksana pra ahramadnuju zakachanuju małpu karanuje sioletni kinaprakat. Kinh Konh źjaviŭsia ŭ 1930-ch, u 1970-ch byŭ stvorany rymejk.
Režyser «Vaładara piarścionkaŭ» sioleta zamachnuŭsia na śviatoje, stvaryŭšy zvyšvidoviščnuju kinaencyklapedyju. Honki z dypladokami, miarzotnyja insekty, hihanckija kažany — filmy Śpiłberha j Poła Verchovena adpačyvajuć.
Ale «Kinh Konh» — nia prosta šykoŭnaje vidovišča. Džeksan trapna hraje z atmasferaj 1930-ch, kali hoład Vialikaj depresii ryfmujecca ź iluzijaj teatraŭ, a režyser-uciakač nahadvaje O.Uełza ŭ abliččy «hramadzianina Kiejna».
My ŭsie pryjšli pahladzieć na Kinh Konha, ale małpa pryjšła pahladzieć na nas. Kali hierainia Naomi Ŭots tancuje pierad pačvaraj, to ŭ jaje abliččy jana znachodzić samaha ŭdziačnaha hledača.
Ramantyčnaja historyja blandynki j małpy — heta nia prosta kazka pryjaznaści, ale meladrama mastactva i publiki. Pluhija kabaretnyja numary, syty rohat i vajskovaja duraść źniščajuć idyliju.
Čarhovaja śmierć Kinh Konha na chmaračosie — heta trahiedyja Hamleta zabaŭlalnaha kino. A ŭsie my — utrapionyja zaŭziatary j zabojcy.
