Hanna Kanapackaja.
— U vas kaliści na łackanie pinžaka byŭ bieł-čyrvona-bieły ściah, paśla vy dadali čyrvona-zialony značok, paśla vy źniali bieł-čyrvona-bieły. Vas tak hajdała.
— Nie, mianie nie hajdała, ja pryjšła na pieršuju siesiju parłamienta ź bieł-čyrvona-biełym značkom, ja ŭvieś čas jaho nasiła, da toj pary, pakul nie zrazumieła, što nasić jaho — hetaha nie dastatkova dla taho, kab pakazvać pavahu da historyi Biełarusi, treba zrabić niešta bolšaje.
— A čyrvona-zialony navošta źvierchu źjaviŭsia?
— Jon nie źjaviŭsia źvierchu. U toj dzień, kali nam jaho vydali, ja prosta zrabiła fatahrafiju. Kali vy budziecie vielmi ŭvažliva hladzieć, vy nidzie bolš jaho nie ŭbačycie.
Fota Tut.by.
— Navošta vy jaho nadzieli?
— Prosta kab zrabić fatahrafiju na pamiać. Ja caniu i pavažaju historyju Biełarusi. Moža być, praz 20, 30 ci 50 hod čyrvona-zialony značok budzie historyka-kulturnaj kaštoŭnaściu.
— Vy pavažajecie nielehitymny refierendum, kali byŭ pryniaty hety ściah?
— Ni ŭ jakim razie.
— Tady što vy pavažajecie?
— Ja pavažaju historyju, ja liču, što bieł-čyrvona-bieły ściah — heta častka našaj historyi, heta naš simvał, tamu ja ciapier chaču, kab jon byŭ uzakonieny. Ja całkam dapuskaju dumku, što praz 20, 30 hod čyrvona-zialony značok, jaki byŭ taksama častkaj savieckaj historyi, moža stać kaštoŭnaściu.
Hladzieć vypusk całkam:
