U 2005 hodzie Sofja Dziarkač zaśpiavała ŭłasnuju pieśniu ŭ efiry Biełaruskaha radyjo. Narodžanaja za try hady da abviaščeńnia BNR, na svajo 90-hodździe jana vystupała ŭžo na radyjo niezaležnaj Biełarusi.
«Dziakujučy tamu efiru ja zrazumieŭ, što babula ŭsio žyćcio była tvorcam, samarodkam ź vioski, ale heta niejak prajšło mima mianie,» — kaža jaje ŭnuk Andrej Dziarkač.
«Pamiataju, adnojčy, kali ja čarhovym letam u vioscy namahaŭsia stvaryć na hitary svoj pieršy bluz, jana prasiła mianie što-niebudź cikavaje syhrać, ale ja tak nikoli i nie zrabiŭ hetaha dla jaje.
I saromieŭsia, i byŭ upeŭnieny, što jana nie zrazumieje…»
Škadujučy, što tak i nie naśmieliŭsia zaśpiavać razam z babulaj, Andrej (jon pracuje na «Hołasie Amieryki» ŭ Vašynhtonie), vyrašyŭ zrabić aranžyroŭku jaje śpievu. Vynik zavarožvaje — tolki pasłuchajcie:
Andrej kaža, što daŭno zajmajecca muzykaj — piša pieśni, robić aranžyroŭki na biełaruskija narodnyja śpievy — ale tolki zaraz nabraŭsia mužnaści vykłaści tvory ŭ siecivie.
«Biełaruskuju muzyčnuju kulturu liču adnoj z najbahaciejšych i najstaražytniejšych u śviecie, niedaacenienaj — pieradusim samimi biełarusami».
«Ja kažu nie pra kałhasnyja savieckija śpievy, jakija vydavalisia za biełaruski falkłor, a pra pieśni, jakija isnavali ŭ nas stahodździami, moža, i tysiačahodździami, — kaža Andrej. — Jany nastolki mistyčnyja, simvaličnyja, jany hruntujucca šmat u čym na pahanskich tradycyjach našych prodkaŭ (ci na simbijozie pahanstva i chryścijanstva — jak i našy tradycyjnyja śviaty). Słuchać ich i namahacca zrazumieć — heta jak šukać kluč ad dźviarej, adčyniŭšy jakija my ŭrešcie znojdziem siabie».
«Kožnaja nie zabytaja, ušanavanaja pieśnia — heta sproba paprasić prabačeńnia ŭ našych prodkaŭ za toje, što nie abaranili ich spadčynu, zabylisia na jaje».
«Svajoj aranžyroŭkaj ja taksama prašu prabačeńnia — tolki asabista ŭ majoj babuli».
Pieśniu taksama možna pasłuchać na SoundCloud. Za tvorčaściu Andreja možna sačyć na jaho staroncy ŭ Facebook.
