13 maja ŭ Słonimie adbyłasia hučnaja historyja: dvoje chłopcaŭ zhvałtavali dziaŭčynu. Jak paviedamiła milicyja Hrodzienskaj vobłaści, praces jany źniali na videa, i navat paśpieli pakazać zapis siabram. Paśla chłopcaŭ zatrymali.
«Naša Niva» źviazałasia sa znajomymi fihurantaŭ spravy i toj samaj dziaŭčynaj, kab vyśvietlić padrabiaznaści.
«Kavaleraŭ u jaje było stolki, što vy i ŭjavić sabie nie možacie»
Kaciarynie (imia źmienienaje) 18 hadoŭ. Jana vučycca ŭ adnym ź miascovych prafiesijnych kaledžaŭ. Sama dziaŭčyna rodam ź vioski, jakaja znachodzicca ŭ Słonimskim rajonie. Spačatku jana žyła ŭ internacie, paśla — sa svaim bojfrendam u adnoj ź viosak pad Słonimam. Zatym syšłasia ź inšym chłopcam, Alaksandram (imia źmienienaje). Jon 19-hadovy sirata, jaki niadaŭna atrymaŭ ułasnaje žyllo ad dziaržavy.
Takoje sacyjalnaje žyllo dajuć na ŭskrajku Słonima, u kvartale panelnych novabudoŭlaŭ. U adnym z padjezdaŭ takoha doma i zdaryłasia biada.
Znajomyja charaktaryzujuć dziaŭčynu nie vielmi pazityŭna. I bojfrendaŭ było stolki, što ŭsich nie zapomniš, i ałkahol 18-hadovaja dziaŭčyna ŭžyvała nadta časta. «Kavaleraŭ u jaje było stolki, što vy i ŭjavić sabie nie možacie», — kaža znajomaja dziaŭčyny.
Z Alaksandram Kaciaryna źjechałasia nie tak daŭno. Znajomyja kažuć, što dziaŭčyna paviedamiła bojfrendu, što zaciažaryła. Ci praŭda heta — nieviadoma.
«Kacia hołaja prybiehła da susiedki i vyklikała milicyju»
Dalejšuju historyju znajomy Kaciaryny pierakazvaje nibyta ź jaje słovaŭ. Kaža, što niadaŭna hutaryŭ ź dziaŭčynaj.
«Kacia i Alaksandr byli doma ŭviečary. Jana skazała, što choča prahulacca. Zavitała ŭ inšuju kvateru ŭ tym ža padjeździe, na paru pavierchaŭ nižej. Tam tusavalisia chłopcy, 8 čałaviek ich było. Pili. Uvohule jany niejkija ałkašy, pjuć, paśla bjucca, ich vanituje ŭ padjeździe… — kaža surazmoŭca. — Kacia pasiadzieła ź imi. Paśla šaściora syšli, dvoje zastalisia.
Jana skazała, što hetyja dvoje zhvałcili i źbili jaje, pačali zdymać na videa. Kacia źbiehła, hołaja prybiehła da susiedki i vyklikała milicyju. Susiedka dała Kaciarynie svaju vopratku, a sama vyzvaniła znajomych pacanoŭ».
Zaadno Kacia pazvaniła svajmu viaskovamu eks-kavaleru. Toj taksama pryjechaŭ na dapamohu.
Pra Alaksandra surazmoŭca kaža tak:
«Adekvatny chłopiec. My vučylisia razam na ślesaraŭ. U jaho ciapier adpracoŭka paśla kaledža, ale jon nie chodzić, bo zarobak 93 rubli. Jaki sens tudy chadzić? — kaža znajomy. —
Ale ciapier Alaksandr niedzie chavajecca: telefon vyklučany, doma ci to nie byvaje, ci to dźviery nie adčyniaje.
Sprava ŭ tym, što da jaho łamilisia tyja pacany, jakich vyzvaniła susiedka, zdajecca. Čamu — dakładna skazać nie mahu. Ci to Kacia pra jaho nahavaryła štości, ci to pradjaŭlali, jak tak jon svaju dziaŭčynu nie abaraniŭ. A jon ža i nie viedaŭ, kudy Kacia idzie!
Ja ŭčora sustreŭ Alaksandra, jon skazaŭ, što tyja pacany jamu ŭ mordu dali. Paśla jon uziaŭ nož, kab abaranicca. Nikoha nie parezaŭ, źbieh. Dzie jon ciapier — ja nie viedaju».
«Ciapier ja trymaju jaje ŭ jažovych rukavicach»
Ciapier Kaciaryna znachodzicca ŭ svajho eks-bojfrenda, ź jakim žyła, u toj ža vioscy pad Słonimam. Chłopiec zapeŭnivaje, što achoŭvaje svaju kachanku.
«U toj viečar jana mianie vyzvaniła. Ja pryjechaŭ, kataŭsia ź joj u balnicu», — kaža chłopiec. Ale padrabiaznaści zdareńnia ahučvać nie choča. Maŭlaŭ, takim čynam abaraniaje Kaciarynu.
«Ciapier ja trymaju jaje ŭ jažovych rukavicach. Jana pad surjoznaj abaronaj. U mianie jość ludzi, jakija pryhladziać za joju, kali mianie niama doma», — zapeŭnivaje surazmoŭca. Kaža, što Kacia ź im, a nie z baćkami, bo na toje «jość surjoznyja pryčyny».
«Usio było nie tak»
Padazravanyja ŭ zhvałtavańni ciapier pad vartaj. Im pahražaje da 13 hadoŭ źniavoleńnia.
Padazravanyja Andrej i Dzianis
Starejšy chłopiec — 19-hadovy Andrej B. Jon vučycca ŭ kaledžy.
Małodšy padazravany — Dzianis (imia źmienienaje). Jon jašče niepaŭnahadovy, jamu tolki 17. Vučycca ŭ 11 kłasie. Raniej Dzianis, jak i Andrej, byŭ «klijentam» śpiecvučelni. Z toj ustanovy jon źbiahaŭ, łavili i viartali jaho ź milicyjaj. U śpiecvučelni Dzianis i paznajomiŭsia sa svaim starejšym siabram.
«Naša Niva» pahutaryła z baćkam Dzianisa.
«Z synam nam bačycca pakul što asabliva nie dajuć. Ź im trochi pahavaryła maci i ŭsio, — raspavioŭ mužčyna. — Ale, kažuć, što tam usio było nie tak. Dziaŭčyna lohkich pavodzinaŭ, pra heta ŭsie kažuć.
Druhi chłopiec, toj Andrej, paśla zdareńnia jašče sutki byŭ na voli. Pakul jaho šukali, zdajecca, u Minsk paśpieŭ źjeździć. Dyk voś, jon raskazvaŭ znajomamu chłopcu, jak usio było, a toj pierakazaŭ mnie słovy.
Kaža, što taja dziaŭčyna pryjšła da ich paśla kanfliktu sa svaim chłopcam. A zatym u Andreja i Dzianisa ź dziaŭčynaj usio było dobraachvotna. Adzinaje, što jaje aburyła, heta videazdymka. Nu i tady pačałosia…»
«Paśla hetaj historyi Alaksandr mianie kinuŭ»
«Naša Niva» źviazałasia z Kaciarynaj, ale taja dała tolki niekalki karotkich kamientaŭ.
Dziaŭčyna zapeŭniła, što chłopcaŭ, da jakich zavitała, viedaje nie nadta dobra, raniej bačyła tolki paru razoŭ. Navošta było iści da ich, jana nie patłumačyła.
Pa jaje słovach, paśla zhvałtavańnia jana vyskačyła hołaja na placoŭku. Tam stajali i kuryli dvoje chłopcaŭ. Dziaŭčyna śćviardžaje, što jana była źbitaja, mieła kryvapadcioki, jakija tyja chłopcy nie zaŭvažyli.
Kaciaryna strelnuła ŭ ich cyharetu i pabiehła da susiedki pa dapamohu.
Taksama dziaŭčyna zapeŭniła, što sapraŭdy była ciažarnaja. Pa jaje słovach, «mahčyma, praz zhvałtavańnie» jana straciła dzicia.
Alaksandr, kaža dziaŭčyna, paśla hetaj historyi jaje kinuŭ. Tamu jana zaraz i viarnułasia da svajho byłoha bojfrenda.
Praŭda, kaža, što ramantyki pamiž imi ŭžo niama: «Jon moj samy lepšy siabar, jaki prosta mnie dapamoh».
Što ž sa źbićciom Alaksandra, to Kaciaryna robić vyhlad, što nibyta ničoha nie viedaje.
«Pra tych, chto za mianie zastupiŭsia, ja kazać ničoha nie budu. Ja nie chaču padstaŭlać ich», — kaža jana.
Ale ž navošta dziaŭčyna pajšła na pjanku, kali jaje słovy pra ciažarnaść — nie chłuśnia? «Užo ničoha viarnuć nielha», — koratka adkazvaje dziaŭčyna.
