17 lutaha ŭ Mahilovie Łukašenka znoŭ vykazaŭsia pra apazicyju i Jeŭropu. Maŭlaŭ, vieści ź im dyjałoh pa apazicyjnych šparhałkach u Jeŭrasajuzu nie atrymajecca.
Sa słoŭ aficyjnaha kiraŭnika, apazicyjaniery skłali dla češskaha staršynioŭstva ŭ ES «cełuju pietycyju», katoraja lažyć i ŭ jaho, Łukašenki, na stale. I čechi, maŭlaŭ, sprabujuć nakinuć Minsku adpaviedny paradak dnia. Ale ministr Martynaŭ užo atrymaŭ ustanoŭku: nie sastupać!
Miarkujučy pa ŭsim, podbiŭka tut voś jakaja. Apošnim časam čaŭnočnaja dy inšaja dypłamatyja zachodnikaŭ zaŭvažna aktyvizavałasia.
ES choča vycisnuć ź biełaruskich uładaŭ jašče choć kaliva sastupak u płanie libieralizacyi ŭnutranaj palityki, kab ź mienšymi maralnymi zhryzotami źniać u krasaviku sankcyi (a mo' i zaprasić Łukašenku na samit u Prahu).
A tutejšych načalnikaŭ akurat na palityčnaj libieralizacyi i klinuje. Pasłać zachodnikaŭ padalej nie vypadaje, tamu najlepiej pieravieści strełki na apazicyju. Maŭlaŭ, skakać pad dudku hetych ludziej, jakich «vy i praz pavieličalnaje škło nie ŭbačycie», my nie źbirajemsia.
Cikava było b pahladzieć, kaniečnie, tuju pietycyju. Adnak ciažka ŭjavić, što ŭ joj — niejkija ekstravahantnyja punkty. Naŭrad ci Labiedźka z Kalakinym patrabujuć, naprykład, kaaptavać ich u radu pry Makiei:)
Va ŭsiakim razie, źmiest pietycyi («cialehi», jak było skazana) Łukašenka, miarkujučy pa zamietkach infarmahienctvaŭ, nie rasšyfravaŭ.
Tady b, musić, usia intryha prapała, bo najchutčej što patrabavańni tam sistemnyja. Ich śpis apazicyja nie raz ahučvała: spynieńnie palityčnaha pieraśledu, demakratyzacyja vybarčaha zakanadaŭstva, svaboda ŚMI.
Heta nie vynachodki ADS, a pastułaty žyćcia demakratyčnaha hramadstva.
Ale ž biełaruskaje načalstva navažyłasia dacisnuć Jeŭropu svajoj kancepcyjaj prahmatyčnaha dyjałohu. I, miarkujučy pa tym, jak palityki Staroha Śvietu rezka pierastali zaŭvažać tutejšyja represalii, heta nakidańnie «prahmatyčnaha dyjałohu» idzie niebiespaśpiachova.
Cikava prasačyć łancužok razvažańniaŭ, što prahučali ŭ Mahilovie: ad zhadak pra demakratyčnyja patrabavańni da pasažaŭ pra ŭchilizm apanientaŭ ułady ad vojska dy pra toje, što «ŭ nas jak tolki niekaha prydušyli za złačynnyja ŭčynki — jon adrazu ž stanovicca “apazicyjanieram”». Dalej — aluzii nakont, treba tak razumieć, niadaŭnich aryštaŭ u Vaŭkavysku («pryvatnym asobam zachoŭvać aŭtamaty i hranaty nielha», «teroru ŭ krainie być nie pavinna»).
Takim čynam pradmiet havorki całkam padmianiajecca. I naiŭny elektarat chitaje hałavoj: nu chiba ž moža prezident pahadzicca na ŭmovy, padsunutyja Zachadu niejkimi kryminalnymi elemientami dy tymi, chto kosić ad «śviaščennaha abaviazku»?
ZY. I voś na takim fonie — samaja śviežaja navina — u Minsk 18 lutaha, to bok litaralna zaŭtra ŭviečary, prylataje Chaŭjer Sałana. Ja razumieju, iniercyja płanavańnia i ŭsio takoje, ale ž momant fantastyčna niaŭdały. Karaciej, jak niekali pisaŭ vaš pakorlivy słuha, «chaj Jeŭropa pacałuje ŭ dyjafrahmu».
