Bzdura, pańśstva.
Jak historyja Biełarusi pačałasia nie z 1917 h., hetak biełaruskaja histaryčnaja proza pačałasia
nie ad Karatkieviča. Nie na pustym miescy źjavŭsia.

XXX, Prykłady majecie, 1-2?

Stary, Naprykład, Jazep Dyła, Barys Mikulič, Jurka Vićbič. Heta 1-3.

[Red. vydalena]

[Red. vydalena]

Stary, oho! Tutaka "žestačajšaja" cenzura. Achoŭniki biełaruščyny źniščajuć praŭdu. Treba-ž haspadaram z Maskvy dapamahać. Praŭdu biedarussam viedać nielha.

Karatkievič - adna z samych mahutnych i jaskravych zorak biełaruskaj litaratury.

antypod, tak i jość.

Kak-kak?Stakan i chorošaja matierialna motivacija. Kakaja čudiesnaja fotohrafija s piknika i s Poźniakom.

Intieriesnyj pisatiel, no nie boleje toho. Kstati, intieriesnyj fakt - u nieho vołosy na licie nie rośli sovsiem, tak čto i briťsia nie nado było. Vidimo, sieŕjoznaja hormonalnaja problema, potomu i biespłodije.

Anfisa, nu vot niepravda. Ili ty, łukašist, tut prostothovna na vientilator s dizanierom nabrasyvaješ? Vas, łukašistov, užie povsiudu uznajut

Anfisa, a na zadnicy valossie praviarala ? Ha, Anfisa, u brudzie pysa, ružovy ščoki, u lajnie boki ???

Anfisa, tabie mužčyn nie chapaje, ci heta taki fietyš ci što jašče? Pismieńnika varta razhladać z pazycyi tvorčaści, a jaho trabły sa zdaroŭjem heta jaho trabły, u lubym vypadku słavutaja saŭkovaja miedycyna da 85 hoda mahła chiba tolki apiendycyt vydalić i to niedakładna.

Rienata, da možieš uznavať ili nie uznavať koho chočieš, eto tvoja problema. Najdi choť odno foto etoho pisatiela so ŝietinoj mužskoj.

[Red. vydalena]

Žvir, achachachach :D

Šanoŭnyja, spyniajcie srač. Dobry artykuł, jaki apaviadaje pra, na moj pohlad, najkaštoŭniejšy dyjamient biełaruskaj litaratury. "Kałasy pad siarpom tvaim" i "Chrystos pryziamliŭsia ŭ Harodni" niepieraŭzyjdzienyja tvory litaraturnaha mastactva, heta tvory, jakija zmušajuć kožnaha chto ich pračytaŭ, da hłybokaha samaanalizu. Upeŭnieny, što praz znajomstva z hetymi tvorami, šmat chto z čytačoŭ pryjšoŭ da razumieńnia kim jon jość📖

Pan Usialan, "Chrystos pryziamliŭsia ŭ Harodni" uraziŭ mianie na ŭsio žyćcio. Raju ŭsim biełarusam.

>Niesovietskim

«Šlachieckija revalucyjaniery, jakija ŭźniali paŭstańnie, revalucyjnyja demakraty nakštałt Kalinoŭskaha byli, kali karystacca viadomym leninskim vyznačeńniem, pramymi papiarednikami marksizmu. Pieršy Internacyjanał byŭ utvorany jakraz na viečary, pryśviečanym pamiaci achviar 1863 hoda. U padziejach minułaha — našy karani. A dreva biez karanioŭ nie moža ni isnavać, ni, tym bolš, prynosić płady.»

Čiełoviek,
Zhoda, a Valer Urubleŭski byŭ henerałam Paryskaj kamuny (pad načałam vypusknika Bieraściejskaha kadeckaha korpusu Jarasłava Dambroŭskaha), a
na staraść hod - siabram vykanakamu I Internacyjanału dy asabistym siabram Enhielsa.
Sproby hvałtam ŭpliščyć Karatkieviča ŭ kanservatyŭny nacyjanalistyčny kanon ala BNF biasplonnyja, bo jon nie ŭ apošniuju čarhu vialiki mienavita tym, što nacyjanalnaje biełaruskaje zdoleŭ upisać va ŭniversalny kantekst zmahańnia za bolš spraviadlivy suśviet. Pryčym zdoleŭ nasupierak vulharnaj savietčynie. Jahonyja arystakratyčnyja hieroi - ludzi nie "z narodu, a dziela narodu". Pa sutnaści, Karatkievič praciahvaje nacyjanał-kamunistyčnuju płyń u biełaruskaj litaratury, źniščanuju stalinskaj kontarrevalucyjaj. Niezdarma jaho ŭsialak padtrymlivali acalełyja ŭ tym viry aficyjnyja beeseseraŭskija klasyki - bačyli ŭ im taho, kim sami niekali maryli stacca. Ale ž jany nie mahli voś tak (hł. finał "Sivoj lehiendy").

Lenin dumaje pra Biełaruś, v obŝiem-to ja eto i chotieł skazať, procitirovav samoho V. S. Korotkieviča.

Śvietłaja pamiać hieniju biełaruskaj litaratury Uładzimiru Karatkieviču!

dobry materyjał. dziakuj. natchnili pračytać "Kałasy", bo ŭ škole prahultajničaŭ. jakraz z paniadziełka ŭ adpačynak - voś i zajmusia.

..A ty ŭmieješ havaryć pa-litoŭsku? — z uśmieškaj spytaŭ jon. — Heta ž, zdajecca, nie słavianska mova?
— Ja maju na ŭvazie nie Litvu-žmudź, — uparta, kusajučy vusny, skazaŭ junak. — Ja maju na ŭvazie Litvu-Biełaruś… I potym, vy ž dobra viedajecie, adkul vyrasła taja pamyłka.
— Ja-to viedaju, a voś adkul viedaješ ty?
— U mianie brat historyk. I potym — ja nie hłuchi. Siemnaccać hod ja čuju słova "Litva". A da mianie jaho ŭžyvali jašče trysta hod.

"Kałasy pad siarpom tvaim"

....I potym jon užo ničoha nie čuŭ, pahłybiŭšysia ŭ svaje dum- ki. Śnieh valiŭ za voknami. Potym pierastaŭ. Kožnaja halinka na drevach była ŭkryta hurbačkaj. Peŭna, kali rasstrel- vali partyzan, kroŭ była vielmi čyrvonaj na takim śniezie. Radzima, čyrvonaje na biełym, kroŭ na śniezie.

"Leanidy nie viernucca da Ziamli"

Ciažka čytać hety saviecki ci prasaviecki artykuł. Dziakuj aŭtaru, što ŭzhadaŭ Zianona, ale nie skazaŭ, što jon v Leninhradie zaŝitił kandidatskuju. Do ŭ Sovietskoj Biełoruśsii nie našłoś kafiedry dla buduŝieho adradženca nacyi i deziercira BNF.
Drenny ariykuł.

Anatol Starkou, tiebie tožie čieho-to nie chvatiło v Biełarusi? Dieziertirovał, až za okiean, i živioš tam pod bieło-krasno-biełym, so źviozdočkami. Stradaješ po-etoj pričinie, muki niečiełoviečieskije ispytyvaješ, i žiełčju ischodiš, vo vsie storony, Tolik-Trolik. :)

Tit, nikudy jon nie źjazdžaŭ, na akładzie pracuje pad psieŭdanimam i ŭsio

A Vasil Bykaŭ jaki byŭ piśmieńnik saviecki ci nie saviecki?
Narmalny byŭ piśmieńnik i lubiła jaho ŭsia kraina SSSR.
A potym dva chłapca z bčb łarca jamu mosk zapudryli, i zabłytaŭsia piśmieńnik Bykaŭ. I nie razbłytaŭsia. A byŭ jon savieckim piśmieńnikam. Vielmi savieckim i vielmi dobrym piśmieńnikam.
Artykuł aby što.

[Red. vydalena]

Uładzimir Karatkievič
Orša
Jana nie bliščyć krasoju,

A ŭ serca naviek zapała

Z parkam svaim zmarniełym,

Z svajoj Kabylackaj haroj,

Ź lanivaj siastroj Aršycaj,

Što letam bruicca pamału

Ŭ šyroki, jak pieśnia naša,

Mahutny, sivy Dniapro.



Chatki, što da abryvu,

Jak łastavak hniozdy, tulacca —

Rodnyja i darahija,

Jak pocisk siabroŭskaj ruki;

Bruk, razmyty daždžami,

Pylnyja ŭskrain vulicy,

Kurodym na ścienach budynkaŭ,

Dalnija ciahniki.



Daloka jana ad mianie,

Adzinaja i darahaja,

U čornych istužkach čyhunak,

Što ŭsiu jaje abvili,

Z narodam svaim, što u bitvach

Nikoli nie pamiraje:

Zasłonava słava zvonić

Na ŭsich pierahonach ziamli.



Kaliści... Było i takoje...

Chacieli pazbavić kryllaŭ...

Bydłam nas nazyvali,

A ŭsio ž taki my byli

Niazłomnymi ŭ čornaj biadocie,

Hordymi i ŭ biaśsilli,

Bo rod naš byŭ praletarski,

A ruki — u čornym vuhli.



My paciskali plačyma,

Kali nam z pahardaj kazali,

Žadajučy ŭ čas viasioły

Rabočy naš rod abśmiajać:

«Znajomiacca ŭ vas na vapnie,

Na vapnie vy naradžalisia,

Vapna usich vas karmiła,

U vapnie vam i lažać».



Pasłuchajcie: naš jon, naš horad,

Niachaj i surovy časam,—

Pracoŭnaje hordaje prava

Zdabyŭ u ciažkoj baraćbie,

Heta naš rodny horad,

Jamu nie patrebny prykrasy,

Jon sam dla siabie prykrasa

I hordaść — sam dla siabie.



My ciahniki vadzili,

Pałotny na fabrykach tkali,

Les mahutny valili

I ŭmieli płavić mietał,

U ciomnych kamieniałomniach

Bieły vapniak łamali,

Hlinu i torf zdabyvali,—

Haračy u nas zapał!



Jak tolki ciomnaju nočču

Vočy svaje zakryvaju,

Adrazu ja Oršu baču

Ź jaje niajarkaj krasoj,

Ź biarozami nad Aršycaj,

Ź viasiołym soniejkam maja,

Z błakitam pieršych pralesak

U kosach kachanaj majoj.



Tut naradzilisia dumki,

Vola, imknieńni, žadańni,

Tut staŭ ja synam krainy,

Abpalen jaje ahniom...

Tamu i lublu ja Oršu

Pieršym vialikim kachańniem,

Jakoje nie źniknie, peŭna,

Navat z maim žyćciom.