«Haspadary pryvieźli dałmacincaŭ na pieršuju ŭ žyćci vakcynacyju. Dla nas byccam sieans kanisterapii praviali, stanoŭčyja emocyi na ŭvieś dzień», — raskazała dziaŭčyna historyju fotazdymkaŭ.
Natalla skončyła Viciebskuju dziaržaŭnuju akademiju vieterynarnaj miedycyny.
«Ja z taho adsotku studentaŭ-vieterynaraŭ, jakija nie trapili ŭ mied. I nie paškadavali», — žartuje jana.
Pa raźmierkavańni dziaŭčyna trapiła va ŭstanovu, jakaja viadzie bazu danych pra sielskahaspadarčych žyvioł i pradukcyju žyviolnaha pachodžańnia. Zajmałasia ofisnaj pracaj — kampjutar, papiery, kamandziroŭki… A letaś u žniŭni ŭładkavałasia ŭ pryvatnuju kliniku Babrujska i stała lačyć katoŭ i sabak.
«Lublu svaju pracu za toje, što adčuvaju siabie patrebnaj i na svaim miescy. Zdarovyja i miłyja žyvioły — heta kłasna, heta raduje, ale čaściej jany traplajuć da nas nie ŭ takim stanie. I tady vieterynar robić toje, što pavinien, — ratuje. Kali atrymlivajecca pieramahčy chvarobu — ja lublu svaju pracu jašče bolš», — padzialiłasia babrujčanka.
U jaje samoj, darečy, taksama jość hadavaniec — koška Maška. Šeść hod tamu padabrali jaje z mamaj na vakzale kacianiatkam i pakinuli žyć u siabie.
