«My siadzieli ź siabroŭkaj tady, my źjechali ŭ adpačynak, nie čakali, što buduć takija padziei. My siadzieli ź siabroŭkaj u sumiežnaj dziaržavie, u Adesie, na mory, i jana kaža: «Słuchaj, daŭno Pałyča nie było vidać». I praz 30 chvilin jon vychodzić z Kupałaŭskaha teatra, i teatr za im staić. Vy viedajecie što, Ajčynnuju vajnu pieražyli ludzi, i teatr nie stracili! Heta adzinaje, čaho ja jamu nikoli nie daruju, što jon vycier nohi ab Kupałaŭski teatr. Što jon razburyŭ stahadovuju historyju teatra, jon vyvieŭ hetych ludziej i kinuŭ ich. Voś hetaha ja jamu nie daruju nikoli. Tak, jany nie aviečki, jany, peŭna, razumieli, što robiać. I ja nie aviečka», — skazała aktrysa.
0
0
0
0
0
0
