Mama studentki Asi Bułybienka, jakuju siłaviki paznačyli farbaj: Ubačyć, što ŭ toj momant było, — dla mianie žach

«Ja była ŭ šoku, kali heta ŭbačyła. Ja pra heta čuła, ale ŭbačyć, što ŭ toj momant było, — dla mianie žach. Asia vielmi pierapužanaja, vočy vielizarnyja, i hetaja admiecina na łbie… Dla mianie jak dla mamy ŭjavić, što jana ŭ toj momant adčuvała, — krajni žach. Jakija dumki ŭ jaje ŭ hałavie byli, mnie navat strašna ŭjavić… Ja pierahladać nie zmahła.

Heta było zatrymańnie sa studenckaha maršu, kali jaje asudzili na 10 sutak. Infarmacyja była vielmi abryvačnaja. Ja pamiataju, što daviedałasia tolki na piatyja sutki, što dačka była adznačana farbaj i što ŭ samim RUUS hetamu sami byli ździŭleny. Prosta dasłoŭna skazali: «Dziaŭčo zusim raśpisanaje». Jaje zatrymali ŭ dvarach, siadzieła na łaŭcy, kali tudy zabieh chłopiec, jaki ŭciakaŭ ad supracoŭnikaŭ. I ŭsio — uziali jaho i Asiu.

Paśla ŭžo, kali jana vyjšła, raskazała, što ŭ aŭtazaku jaje adznačyli farbaj z bałončyka. Spačatku ruku pravuju. Potym tvaram u padłohu pakłali, zadrali hałavu i pafarbavali łob. Jana ŭ aŭtazaku akazałasia adzinaj adznačanaj dziaŭčynkaj.

U RUUS skazali, što kali jana ŭ takim vyhladzie patrapić na Akreścina, to budzie drenna. Farba ŭžo zasochła na toj momant. U vyniku atrymałasia jaje admyć, niechta daŭ vilhotnyja survetki. A z kurtki farba tak i nie admyłasia, zastałasia na kišeni, dzie dačka chavała pravuju ruku. Jana kazała, što za farbu asablivych represij nie było — tolki asablivaja ŭvaha. Cikavilisia, pry jakich abstavinach jaje adznačyli. Ja tak zrazumieła, što čyrvonaja farba za supraciŭ, ale supracivu tam nijakaha nie było.

Joj było vielmi strašna. Jana kazała, što chałodny žach achapiŭ ad nieviadomaści, bo ŭsio heta adbyvałasia vielmi chutka.

Heta niedapuščalnyja rečy. Dumaju, heta momant zastrašvańnia, psichałahičnaje ŭździejańnie. Bo navat hladzieć z boku na heta niemahčyma. Jak tak možna pastupać ź ludźmi naohuł, dla čaho… 

Pavialičyć

Nam dazvolili spatkańnie na minułym tydni. Asia takaja darosłaja… Usio dziciačaje z tvaru syšło. Vielmi akuratnaja dziaŭčyna, dahledžanaja, sabranaja. Jana vielmi prasiła heta spatkańnie da sudoŭ. «Inakš usio pasiadžeńnie ja budu na ciabie hladzieć».

Ja supakoiłasia paśla sustrečy. Baču, što jana nie na nadryvie. Viedajecie, jak u broni. Vielmi strymanaja, spakojnaja. Jana pryniała situacyju. Ja vielmi bajałasia sustrečy, što my płakać budziem. Ale my chutka ŭziali siabie ŭ ruki: u nas jość 45 chvilin, my možam prarydać, a možam pahavaryć. Jana razhladała mianie vielmi ŭvažliva. «Mama, jakaja ty pryhožaja». Ja padstryhłasia koratka, i jana ŭsio prasiła fatahrafiju, bo nie ŭjaŭlała, jak ja vyhladaju. 

My byli hatovy da hetaj sustrečy. Kali b jana ŭ pieršyja miesiacy adbyłasia, nie viedaju, jak by my reahavali. A tut… Ja ŭpieršyniu vychodziła z Vaładarki i ŭśmichałasia.

12 sakavika budzie čatyry miesiacy, jak dačka tam». 

Čytajcie taksama: «Mama, ja nikoli nie złamajusia, vyjdu z turmy z vysoka padniataj hałavoj». Razmova z maci palitźniavolenaj studentki

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0