Fota Julii Daraškievič
U Minsku pa vulicach chodziać tanki, a pa niebie lotajuć samaloty. Ciažka skazać da čaho rychtujecca horad, da vajny ci da respublikanskaha śviata. U nievialikim miastečku Budsłaŭ, što na Miadzielščynie, u hetyja dni taksama śviata. U honar Maci Božaj Budsłaŭskaj. Paraŭnovajučy hetyja śviaty, razumieješ, što heta dva roznyja śviety. Śviet Biełarusi kazionnaj i Biełarusi ludskaj.
Štohod u na Budsłaŭski fest iduć tysiačy pilihrymaŭ z usich kutkoŭ Biełarusi. Mnohija admysłova biaruć na pracy adpačynki, kab prajści hety šlach. Dla babul z susiednich viosak pilihrymka da śviatych miaścinaŭ składaje ŭsiaho niekalki kiłamietraŭ. Inšyja ž iduć da śviatyni bolš za tydzień. Jak pilihrymy z Baranavič, jakich sioleta vypraviłasia na poŭnač Minščyny až 250 čałaviek.
Ź Minsku ŭ Budsłaŭ pajšło 350 čałaviek, z Hłybokaha — 220, ź Viciebska — 130, z Žodzina — 115. Byli ludzi i ź inšych haradoŭ. Amal kožnaja parafija arhanizoŭvała aŭtobusnyja pajezdki. Pryjechała navat niekalki dziesiatkaŭ bajkieraŭ z Polščy i ZŠA, jany byli tut i letaś.
Probašč minskaha kaścioła Śviatych Symona i Aleny Uładzisłaŭ Zavalniuk nie stamlaje ździŭlać svaimi idejami adnosna pilihrymak. Niekali jon dabiraŭsia ź viernikami ŭ Budsłaŭ na rovarach, čaŭnach. Sioleta arhanizavaŭ pakutnuju pilihrymku, udzielniki jakoj spažyvali tolki chleb i vadu.
Tradycyjna tolki na feście nie było šmat pradstaŭnikoŭ Hrodzienskaj dyjacezii. Jany bolš šanujuć inšyja abrazy, a najbolš masavym źjaŭlajecca fest u Trakielach (Voranaŭski rajon).
Uvohule ž, pa acenkach arhanizataraŭ piešyja pilihrymki adoleła 2500 čałaviek.Krychu mieniej čym u minułyja hady, ale ŭsio adno niamała.
Siarod tych, chto prajšoŭ pieššu šlach ad Minsku da Budsłava byŭ sustrašynia Biełaruskaj chryścijanskaj demakratyi Pavieł Sieviaryniec. Jon štohod imkniecca naviedać fest. Vyhladaje ščaślivym, choć daroha i nie vydałasia vielmi lohkaj. Usie dni pałomnictva piekła sonca. Tolki viečarami prychodziła doŭhačakanaja palohka ŭ vyhladzie prachałody.
Žychary ź viosak, jakija minajuć na svaim šlachu pilihrymy, z radaściu prymajuć haściej u chatach. Topiać łaźni, častujuć viernikaŭ.
Rasčaravacca ŭ Budsłaŭskim feście niemahčyma. Tamu i nie dziŭna, što ludzi, jakija adnojčy tam pabyvali, imknucca naviedać jaho znoŭ i znoŭ. Mienavita tak Budsłaŭski fest pieratvaryŭsia ŭ samuju značnuju relihijnuju padzieju ŭ krainie.Varta adznačyć, što biez asablivaj dapamohi dziaržavy. Škada, što śviata nie zaŭsiody traplaje na vychodnyja dni, a to nie ŭsie mohuć sarvacca z pracy.
Sioleta ŭ Budsłavie ŭpieršyniu ŭstalavali mietaładetektary. Vodhulle letašniaha vybuchu na Dzień respubliki. Zrešty, milicyjanty asabliva nie zamaročvalisia na pravierkach torbaŭ viernikaŭ. Prachod turnikietaŭ byŭ dosyć chutkim.
A voś z parkoŭkaj aŭtamabilistam daviałosia pamučacca. Niekatorym davodziłasia stavić mašyny za niekalki kiłamietraŭ ad chramu, bo nie chapała miescaŭ. Pierad kaściołam raskinulisia šapiki, dzie pradavali relihijnuju litaraturu, abrazki, kryžyki śviečki. Pobač ža stajali pałatki ź ježaj, pierakusić ža taksama ŭsim chočacca. Piva nie pradavali.
Zatoje jašče ŭdzień viernikaŭ zabaŭlali mitrapalit Minska‑Mahiloŭski Tadevuš Kandrusievič i biskup Viciebski Uładzisłaŭ Blin, jaki zładzili miž saboj kulinarny pajadynak pa vypiečcy blinoŭ. Kažuć, u hetym pajadynku pieramahła družba.
Znajomy biełarus z Aŭstralii, jaki ŭpieršyniu akazaŭsia na feście, uvieś čas ździŭlaŭsia, nakolki pryjemnyja ludzi sabralisia ŭ Budsłavie. «Prystojnyja ludzi, pryhožyja, śvietłyja. U Aŭstralii ludzi saromiejucca pryznacca, što jany chryścijanie. Tut nie bajacca — i heta dobra».
Krepki zahareły ksiondz Viktar na dzivosnaj trasiancy («Šanoŭnyja pilihrymy, kali łaska, sabludajcie dystancyju») zaklikaŭ ludziej stvaryć kalidor, kab moh prajechać mikraaŭtobus z abrazam Jezusa Miłasernaha. Hety abraz prajšoŭ pierehrynacyju (padarožža) pa kaściołach Minska‑Mahiloŭskaj archidyjacezii. Ahułam abraz prajechaŭ 8 tysiač kiłamietraŭ biełaruskim darohami.
Čym bližej było da dvanaccataj nočy, tym bolej ludziej hurtavałasia vakoł śviatyni, tym bolej śviečak zapalvałasia.Śviečki simvalizujuć saboj čałaviečyja dušy, jakija praź vieru prachodziać adradžeńnie.
Za niekalki chvilin da poŭnačy pracesija ź niekalkich dziesiatkaŭ śviataroŭ vychodzić z kaściołu. Z abodvuch bakoŭ impravizavanaha ałtara spuskajucca dva abrazy — Maci Božaj Budsłaŭskaj i Jezusa Miłasernaha. Taksama šeście niasie z abraz śviatoha Michała Sapoćki, katalickaha śviatara, spaviednika sv. Faŭstyny Kavalskaj. Heta navinka festu. Raniej vakoł Krasnaj płoščy pranosili tolki adzin abraz, sioleta ich było ažno try.
Śledam za śviatarami vystraiŭsia vializny ludski łancuh. Vierniki śpiavali «Vianočak da Božaj Miłasernaści». Dziela Jaho balesnaj muki budź miłaserny da nas i da ŭsiaho śvietu, pramaŭlali tysiačy vusnaŭ u načnoj cišy.
Pieršyja ŭžo daŭno paśpieli skončyć pracesiju, mitrapalit Kandrusievič pačaŭ imšu, a niekatoryja tolki pačynali svoj šlach vakoł płoščy.
Budsłaŭ doryć nadzieju i natchniaje. Siudy chočacca viartacca znoŭ.
