Pa słovach žycharoŭ Kažan-Haradka, vybuch mieŭ miesca kala 21.30.
«Milicyjaniery byli, i mašyny pažarnyja, niedzie na poli ŭpała. Nie viedaju, što tam», — kaža miascovaja žycharka, piensijanierka.
Inšaja žančyna taksama kaža, što ŭpała niešta na poli.
«Nie viedaju, što heta było. Tut i karciny sa ścien papadali. Susiedzi kažuć, čuli vybuch, a ja čuła chłapok. Nie viedaju, što tam ciapier, Ja sama nie bačyła — pole ad nas nie vidna, pole za lesam. Čutno, što viertalot kružlaje. Na miesca pajechała adna pažarnaja i dźvie chutkija», — dzielicca žycharka.
Inšy surazmoŭca «Našaj Nivy» rodam z Łuninieckaha rajona maje infarmacyju, što ŭpaŭ rasijski samalot, jaki byŭ padbity ŭkraincami i sprabavaŭ daciahnuć da łuninieckaha aeradroma.
Pa jaho źviestkach, piłoty katapultavalisia i zastalisia žyvyja, ich znajšli.
