Pramova Łukašenki była, jak zaŭsiody ŭ takich vypadkach, nasyčanaja kanśpirałahičnymi teoryjami. Maŭlaŭ, prablema vyvazu zbožža ŭźnikła z-za taho, što amierykancam nie ŭdałosia pastavić pad kantrol bolšuju častku śvietu, pieradusim krainy Afryki, Azii i Łacinskaj Amieryki.
I voś kab hetuju prablemu vyrašyć, maŭlaŭ, i prydumana prablema, što niemahčyma vyvozić zbožža, jakoha «i niama ŭ takoj kolkaści». U vyniku moža navat Jehipiet ź fieldmaršałam as-Sisi na čale padacca na amierykanski bok, kab nie haładać.
A Pucin z Łukašenkam nibyta jakraz zajmajuć «kanstruktyŭnuju» pazicyju i prapanujuć šmatlikija varyjanty vyvazu zbožža. Sam Łukašenka nibyta prapanavaŭ Pucinu taki varyjant:
«Słuchaj, Biardziansk vyzvalili, Maryupal vyzvalili — dobryja party na Azovie. Ty im heta prapanuj. Rasijanie prapanavali… Prajšło bolš za miesiac — nichto ničoha nie viazie».
Pry hetym Łukašenka choča, kab Zachad ličyŭ jaho ŭ hetaj vajnie niejtralnym i nie nakładaŭ za ŭdzieł u joj sankcyj.
