Jašče adzin admysłoviec, movaznaŭca, biełarusafob i rusafił... Jak ža ich mnoha. I pavialičvajucca ŭ hieamietryčnaj prahresii

Jeŝio raz povtoriuś, takim poniatna ulica połunočnaja (paunočnaja), takim nieponiatno vsio, čto jesť biełaruskim, takim poniatien Sieviero-Zapadnyj Kraj Rośsii, kotoryj nieotličim ot Voroniežskoj, Brianskoj obłasti Rośsii.
Ischodia iz ich łohiki i łohiki łukašienko, pora otmieniať słova Biełaruś, biełorus, biełoruskoje i vsio, čto śviazano s nimi - nazvanije strany, pasport etoj strany i hraždanstvo etoj strany.
Tranślitieracija, v ispołnienii łukašienkovciev, - šah v sozdanii poślednieho i niedostajuŝieho priznaka postrojennoho fašizma, v vidie sozdanija INOJAZA.

Heta nie historyk, a vykapień. I nie karysny, a škodny.

Niestandartnyja zadačy patrabujuć niestandartnych rašeńniaŭ. Na znak raźvićcia braterskich adnosin Biełarusi z arabskim Uschodam zamianić łacinku, naviazanuju "kalektyŭnym Zachadam", na arabski biełaruski šryft u nadpisach u mietro, infarmacyjnych stendach, pakazalnikaŭ vulic. I niachaj barysienki z bondaravymi stanuć ad złości zialonyja, jak znamia isłamu. :)

biełarusafob i rusafił, Jak ža ich mnoha....

Zaŭtra hetyja barysienki zapatrabujuć zabaranić reštki biełaruskaj movy, bo im, jak žycharam Uschodniaj Biełarusi, jana nie zrazumiełaja. Słušna zaŭvažyli ŭ kamientarach, što hetauju temu padniali paśla taho, jak ŭ Biełaruś pajšła Arda z Uschodu. Im mulajuć nazvy łacinkaj pa-biełarusku. Bolej taho, ŭ ichnich sučasnych anhłamoŭnych mapach, jakija vykarystoŭvajuć rašysty, ŭsie nazvy łacinkaj pa-biełarusku, ad taho i biesiacca. A Barysienka prosta vykanaŭca zadačy pastaŭlenaj rašystami.

Adkryj knižku dy navučysia, doŭbnia!!! Ale heta ž "nie naš mietad"...

[Red. vydalena]

A v čiem raźnica? Kakije otličija mieždu zapadnymi i vostočnymi, sieviernymi i južnymi biełorusami? Možiet ty prosto jazyka nie znaješ i nie biełorus vovsie?

Nie ździŭlusia, kali i nazva krainy Biełaruś dla tavaryša Barysienki hučyć čužda. Kałabaranty paŭzdymali hołavy - čujuć pach kryvi.

A niechta i čytać nie navučyŭsia dyk što?

Chiba heta biełarus?

A dla nas nie zrazumieła jak ludzi ŭ takim vieku hanaracca nievuctvam, jak?!!

Davaj vtoroj zakon Ńjutona otmienim. Ty žie jeho tožie nie očień ponimaješ. Bu-ha-ha!

Nie razumieju vazmuščenija patryjatyčna aryjentavanych biełorusov. Pakolki, nahadaju, nazva "Biełaja Ruś"-"Biełoruśsija" - "Biełaruś" pačała svaju "ekspansiju", zamianiajučy spradviečnuju nazvu kraju "Litva", mienavita z Uschodu, Mahiloŭščyny i Viciebščyny (a jašče raniej - z Maskovii), to hety haspadzin z Mahiloŭskaj vobłaści - samy što ni na jość iścinny biełarus. A voś vy, "zachodniki", žychary kolišniaj sapraŭdnaj karennaj Litvy, pieravažna katalickaj, i tamu pryjaznaj łacinkie, raz vyraklisia imia svaich prodkaŭ "litviny" i nazvy svajho kraju "Litva", jak havoryca, maŭčycie ŭ trapačku i nie rypajciesia.

A jak napisana jaho proźvišča i imia ŭ pašparcie jamu zrazumieła? A jamu zrazumieła, što aznačajuć łacinskija litary z, v, jakija stali pucinskaj svastykaj i simvałam rašysckaj ahresii? I što takoje “ŭschodni biełarus” - heta niejki asobny narod, nakštałt jak «narod łuhandonii» u kramloŭskich mietadyčkach? To bok hetyja adepty pucinskaj rašysckaj navałačy ŭžo va ŭsiu rychtujuć hlebu.

I jeŝio, poniatno to, čto łukašienko poddierživajut tolko žitieli Biełarusi, no nie biełorusy živuŝije v Biełarusi. Vychodit, čto žitielej Biełarusi - 15%, kotoryje nie ponimajut vsio biełorusskoje, nienavidiat vsio biełorusskoje i imi, vmiesto biełorusov, ukomplektovana viertikal, mvd, khb, hubopik, omon, mid, sovmin i oni košmariat, i rieprieśsirujut ostavšijesia 85% Biełarusov živuŝich na svojej ziemle i v svojej Biełarusi.

Da už, vmiesto toho čtoby raźvivať svoj kruhozor, etot sovkovo łukašickij putinist riešił pokazať svoju tuposť. Nie zria hovoriat, čto v takich koričnievych riežimach takije substancii vspłyvajut navierch!

P.s. Kamientar vyšej pra raznastajnaść našaj movy, kali što.
Taksama žadaju prapanavać šanoŭnaj redakcyji fłešmob, a mienavita Dzień Łacinki. Pieršaja biełaruskaja hazeta z rysunkami, ci nie para viarnucca da karanioŭ?
Toj ža rasiejski "Dožd" na tydzień zmianiŭ łahatyp u padtrymku ŁHBT-supolnasci. A tut maštab zusim inšy - prava nacyi na kulturnuju raznastajnasć i bahaccie, na naš nacyjanalny zdabytak - movu. Karaciej, kamu, jak nie vam, šanoŭnyja, uprahacca ŭ hety voz? A my padtrymajem. Bo žyvie Biełaruś!

A jeŝio v nieje ja jem.

Razdielajut na vostok i zapad po ścienariju Ukrainy. Mołodcy. Daleko pojdut

Radujet tolko to,čto skoro vieś etot ruzhie mir nakrojetsia kryškoj hroba.
Čiem bolšie ja pieriesiekajuś s takim otriebjem, tiem bielšie ja lublu i błahodarien Ukrainie,ukraincam i koniečno połku Kalinovskoho.

Jość roźnica pamiž «niezrazumiełym» i «nie žadajučym vučycca». Łacinka lohkaja j častka našaje biełaruskaje spadčyny. Na heta skardzicca tolki lanivy, rusifikatarski, saviecki mientalitet, pryviazany da miortvaje kamunistyčnaj epochi.

Tupy, ci što?

Biednyja «rusofiły»! «Łacinka strašnaja!» jany kryčać. Ale jany viedajuć hetyja zamiežnyja, niekiryličnyja litary «Z» i «V» duža dobra, i adčuvajuć ad ich nieprystojnaje, chvaravitaje zachapleńnie.

Valadzimir, Nazva «Biełaja Ruś» maje doŭhuju j składanuju historyju. Nazva pryjšła inšaziemcam. Jany na svaich kartach nazyvali roznyja terytoryi «Biełaja Ruś» na svaich movach. Paźniej, u Vialikim Kniastvie Litoŭskim, «Biełaja Ruś» była častkaju Połaččyny, Viciebščyny j Mahiloŭščyny. Ale prodki siońniašnich biełarusaŭ nazyvali siabie «rusinami» (uschodniesłavianskija ŭschodnija chryścijanie, pravasłaŭnyja ci ŭnijaty) i «lićvinami» (žychary Litvy, Vialikaha Kniastva Litoŭskaha). Siońnia, biełaruskamoŭnych na Čarnihaŭščynie i Padlaššy jašče nazyvajuć lićvinami. Paźniej, paśla padziełaŭ Rečy Paspalitaj, rasejskija historyki i etnohrafy nazyvali biełaruskuju ziamlu «Litoŭskaja Ruś», i biełaruskuju movu zaličali da polskaha dyjalektu. Paśla Paŭstańnia 1863-1864 hadoŭ. Rasiejskaja impieryja niervavałasia z-za sieparatyzmu na svaich zachodnich terytoryjach. Kab «dakazać» «russkij charaktier» miaciežnaha kraju, carskija ŭłady ŭžyvali nazvu «Biełaruś» da terytoryi byłoje Litvy. Lićvinaŭ-rusinaŭ jany pierajmienavali ŭ «biełarusaŭ». Jany pieradumali j skazali, što biełaruskaja mova jość «russkoje nariečije», a nia polski dyjalekt (i nie asobnaja mova). Kali ŭ XIX stahodździ biełarusy adnaŭlali samaśviadomaść i pačali nacyjanalnaje adradžeńnie, jany ŭžyvali novyja nazvy, bo hetyja nazvy byli adzinymi zakonnymi ŭ rasiejskaj imperyi. (Tady mnohija biełaruskija sialanie nazyvali siabie «tutešymi» — prostaje, ale razumnaje śćvierdžańnie, što jany nie rasiejcy j nie palaki.) Naš narod raźviŭsia ad «rusinaŭ» da «lićvinaŭ» da «tutejšych» da «biełarusaŭ» — i my majem svaju historyju, spadčynu, kulturu j movu, niahledziačy na ciažkuju historyju pad niepryjaznymi susiedziami. My zasłuhoŭvajem pavahi j samapavahi.

[Red. vydalena]

biełoruSSkaja obłasť rasijskoj fiedieracii

Hańba!

Oruełł, tak k etomu i idiot, vied́ zaprietili žiť Biełarusi, vsie, kto chočiet, čtoby Biełaruś žiła, vsie, - vrahi. Von, sutki, na levo i napravo razdajut, tiem, kto pišiet Žyvie Biełaruś...

Kolki u nas nieadukavanych ludziej! Ciomnych i tupavatych!