nu voś.
znoŭ 1:0 na karyść paeta. u vašym batle paeta i paetki )

Ja siadaju pisać adkaz

sa staroha hoda — u novy,
i šukaju takija słovy,
na jakija hukniešsia ty.

A raźviedzienyja masty
zyč, padkurčyli chvost kamiety,

staŭ kivač na siaredzinie leta,
a ŭspaminy – jak błokpasty.

Usio nadzvyčaj niaprosta
heta —

padymacca i znoŭ iści

pa žyćci, pa śniahach i liści,
prybryści na uskrajek śvietu,

kali hety ŭskrajek — ty.

I navokał ty mieńš parušyš,

dy ŭ sihnale «ratujcie dušy»

-žy -šy pišucca ŭsio ž praz «y».

Asiadaje bialutki śnieh

na kapturyk śviatoha Mikoły,

i ničoha niama naŭkoła,

navat serca prycišany bieh.

Ty ciažkija dumki hani –

Novy hod — i ŭsio nanova!

Prosta vier,
my pačujem novaje słova–

jak ahniom u chałodnyja dni…



 

Varyjant, jon paet.
a vy chto?
chto vam daŭ prava papraŭlać jahonyja słovy i radki?