Da bambiožak zvykaješ, jak da ranišniaj kavy

Andrej Čuchucin šeść hadoŭ žyvie ŭ Izraili, a rodam jon z Homiela. U 2000 hodzie vyrašyŭ adviedać svajakoŭ na ziamli abiacanaj, pahladzieć, jak tam jano na histaryčnaj radzimie maci. I vyrašyŭ zastacca. Adsłužyŭ u vojsku. Pastupiŭ na bijamedyčny fakultet Chajfskaha ŭniversytetu, jon budzie zajmacca raspracoŭkaj medyčnaj aparatury: ultrahukavyja prystasavańni, renthien, implantanty. Andrej nie škaduje ab vybary, bo ličyć, što realizavać svoj patencyjał u Izraili značna praściej, čym u Biełarusi. U jahonaj kišeni lažyć izrailski pašpart, ale jon udała sprabuje nie zhubić i svaju biełaruskuju tojesnaść.

Andrej viadzie ŭ Internecie błoh na biełaruskaj movie. Asabliva cikava jaho čytać ciapier, kali na Blizkim Uschodzie iznoŭ niespakojna. Što dumaje, jak reahuje na vajnu naš ziamlak, jaki apynuŭsia volaj losu ŭ niebiaśpiečnaj zonie.

Z pryčyny bajavych dziejańniaŭ va ŭniversytecie pieranieśli ispyty na vierasień, i Andrej skarystaŭ mahčymaść, kab pa turystyčnaj vizie, koštam u sto dalaraŭ, adviedać baćkoŭ. Zajšoŭ i ŭ «Našu Nivu».

«Jak ni dziŭna, ale da bambiožak pačynaješ pryvykać, jak da štodzionnaści, jak da vypitaha rankam kubka kavy, – kaža Andrej. – Heta nia tak žachliva ŭnutry, jak padajecca zvonku.

Niahledziačy na toje, što libanskija rakiety padajuć na Chajfu nia pieršy tydzień, urad nie śpiašajecca abviaščać vajskovaje stanovišča, ale ŭ horadzie nie pracujuć banki, kramy, inšyja ŭstanovy. Nam kažuć, kali zavyjuć syreny, to my pavinny chavacca ŭ bambaschoviščach, ale heta paprostu razdražniaje, kali pa piać-dziesiać razoŭ na dzień treba tudy spuskacca. Apošnimi razami ja nikudy nie išoŭ, a sprabavaŭ schavacca ŭ hłuchim kutku».

Andrej kaža, što žyćcio ŭ Izraili ŭ peŭnym sensie – zaŭsiody ryzyka. «Navat u adnosna mirny čas ty možaš prosta zajści ŭ aŭtobus i stać achviaraj teraktu; treba być hatovym da ŭsiaho».

Dla Andreja žyćcio ŭ bajavoj zonie nie ŭ navinu. Jon słužyŭ u vojsku ŭ Sektary Haza. «Zvyčajna chodziš ceły dzień, vyhladvaješ, kantraluješ niejkuju palestynskuju viosku, a ŭviečary adtul čujucca streły. Ty taksama biareš kulamiot i tupa pačynaješ stralać prosta ŭ toj bok. Vielmi sumniajusia, što ja kaho tam padstreliŭ.

Šmat chto źjechaŭ z paŭnočnych terytoryjaŭ na poŭdzień. Tam uvohule nie adčuvajecca, što idzie vajna. Darečy, ja dobra splu pa načoch, bo ŭ hety čas rakiety nie latuć na Chajfu».

Pa pryjeździe ŭ žyćci Izrailu Andreja ŭraziła toje, što jany ŭvažajuć siabie za paŭnavartasnych eŭrapiejcaŭ, choć i žyvuć u pustelni miž arabaŭ. «U niejkim sensie jany bližejšyja da Eŭropy, u niejkim – biełarusy. Ź Izrailu vielmi prosta sieści na samalot i być dzie-niebudź u Berlinie. Biełarusy ž mentalna i histaryčna zaŭsiody byli častkaj ahulnaha eŭrapiejskaha kantekstu». Pra heta samaje pra Izrail niekali kazaŭ piśmieńnik Ethar Kieret.

«U Izraili zusim mała viedajuć pra Biełaruś. Navat padčas sakavickich vybaraŭ pa miascovych kanałach amal nie pakazvali Biełaruś. Kažu, što kraina znachodzicca miž Polščaj i Rasiejaj. Polšča – tak, viedajem, Rasieja – tak, Biełaruś – nia viedajem. Pra Łukašenku taksama ničoha nia čuli. Choć ź Biełarusi pachodzić šmat ideolahaŭ sijanizmu».

U Chajfie niama z kim padtrymlivać suviazi pa-biełarusku, pierakinucca paračkaj słovaŭ. «Pastupova naturalna pačynaješ niešta zabyvać. Časam lahčej skazać słova pa-habrejsku, čym pa-biełarusku. U maim universytecie jość niekalki vychadcaŭ ź Biełarusi, ale jany zasieli ŭ izralskich realijach našmat krapčej za mianie», -- kaža Andrej.

Jon nia moža ŭciamna adkazać na pytańnie: kim pa nacyjanalnaści jon siabie ličyć. Habrejem? Biełarusam? Ci, moža być, kim jašče? Jon nia viedaje, pry jakich umovach hatovy viarnucca žyć i pracavać u Biełaruś, jak nia viedaje, ci choča zastacca žyć nazaŭsiody ŭ Izraili. Jaho raździrajuć miž saboj dźvie Radzimy. Ale biełaruskaja mova ŭ Andreja biezdakornaja.

❏

Błoh Andreja Čuchucina end_product.livejournal.com

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0