CHUDOJ, nieładnyj, niehodnyj, durnoj, płochoj, niechorošij; v čiem ili v kom niedostatki, poroki, porča;

| iznošiennyj, vietchij, dyriavyj. Chudaja snasť otdochnuť nie dast. Chudoj, čiełoviek, ni Bohu, ni ludiam. Chudoje dieło, koli žiena nie vieleła, koli ona hołova. Chudoj mir łučšie dobroj draki. Chuda ta myš, čto odin tolko łaz znajet. Chudaja odiežda vyčinki nie stoit. V chudoj posudie vody nie nanosišsia. Nie to chudo, čto chudo, a čto nie hoditsia. Pojti, projti v chudych, chudo osłaviťsia, prosłyť. Bolnoj chud, bolnomu chudo, on opasno bolen. Az chudyj, ·star. niedostojnyj. Sie az, jedinoju chudoju svojeiu hołovoju chodia, udieržał vsiu haličskuju ziemlu, ·letopisn. Chudaja bol, vienieričieskaja. Chudoj źvieŕ, novh. vołk. Chudo možietsia i kosť nie hłožietsia. Sam chud, hołova s pud? bieźmien. Chud mužieniek - a zavaluś za nieho, nie bojuś nikoho!

| Chudoj, kto chud tiełom, chudo(sucho)ŝavyj, podžaryj i blednyj, chiłyj, boleźniennyj na vid, opałyj. Chudoj um, razum, samovolije, popuŝieńje siebia samoho na chudyje dieła. Byť v chudych dušach, sib. pri śmierti. Chołodno, na kom płaťje odno; a i dvoje, da chudoje, (tak) nie łučšie toho. Odna siestra bohataja, druhaja chudaja, zap. biednaja. Nie diełaj svoje chorošieje, a diełaj moje chudoje, słušajsia, nie umničaj. Chudoje chvaliť niečieho. Chudoje chvaliť - nie ispraviť. Čto nie hoditsia, to i chudo. Na śvietie s chudom chudo, a biez chuda i vovsie chudo. Pri chudie chudo, a biez chuda i toho chužie (i vovsie chudo). Płocho, čto chudo, a i toho płošie, kak i chudoho niet! Ditia chudieńko, otcu-matieri mileńko. Pridiet nuža - živiet i toho chužie. Niet toho chužie, kak pridiet nuža. V chudie horodie i Foma dvorianin. Dobroje dieło odno odnoho łučšie, chudoje - odno odnoho chužie. Eta žizń chužie śmierti. Chudoje žiťje - vstań pobieži, a chorošieje - lah poleži. Chudoje dieło viezdie pośpieło. Ot chudoj pticy chudyje i dieti. Hdie chudo, ottuda biehut dobryje ludi. V dobryj čas mołviť, v chudoj (lichoj) promołčať. Kto za chudym pojdiet, tot dobra nie najdiet. Nikakoje chudo do dobra nie doviediet. Iz chudoho chorošieho nie sdiełaješ. Dobra nie viesiat chudom. Dobra na chudo nie mieniajut. Nie hoditsia chudym pochvaliťsia. Dobro pod rukoj, a on chuda, čto kłada, iŝiet! Zatiejali chudo, nie byť dobru. Zachotiełoś chudoho, čto dobroho. Sdiełav chudo, nie ždi dobra. Po dobru - dobro, a po chudu - chudo. Vo vsiakom chudie nie biez dobra. Dobro chudo pieriemožiet. Ot miertvoho chuda nie byvajet, a ot živoho dobra. Poka žirnyj ischudajet, iz chudoho duch von (chudoho čiert voźmiet)! Vsie chudoje: vybiraj luboje! Chudoho niet, chorošieho nie byvało. Mnoho chuda na śvietie, a niet chužie chudoho razuma. Płocho stuža da nuža, a vsie łučšie chudoho muža! Nuža, nuža! niet jeje chužie - a łučšie chudoho muža! Za chudoho zamuž nie chočietsia, a chorošieho niehdie vziať! Chudoj muž v mohiłu - dobraja žiena po dvoram! Arinuška Marinuški nie chužie. Chorošaja nieviesta - chudaja žiena. Nikto pro siebia chuda nie skažiet. Vsiakomu svoja chudoba nie skažietsia. Prosi dobra, a ždi chuda. Biez dienieh - viezdie chudieniek. Biez soli, biez chleba chudaja biesieda. Chud toržok, da nie chud horšok. Chorošo chudo nie živiet. Chudoj mir łučšie dobroj draki. Chudo tomu, kto dobra nie diełajet nikomu. Toropiś na dobroje dieło, a chudoje samo priśpiejet. Al ja chužie ludiej, čto viezdie stoja pju? Nie hovoria chudoho słova - połožił za pazuchu, da i ušieł. Čto płocho, čto chudo, čto nikuda nie hoditsia. Matieri mołodoj podnieśli chudoj stakan (s dyroj ili tiečju). Chud - kak trieska, kak žierd́, kak śpička; v śpičku vysoch, v ŝiepku, v nitku. Chudieńkije sapožiški. Ona licom chudieńkaja. On zdorovjem chudieniek, zdorovje jeho chudieńko. Płaťje na niej chudiochońkoje ili chudym-chudiošieńko. Chudo sr. (mn. niet) zło, otvlečiennoje poniatije zła, vrieda, biedstvija. Nie dobra ot chuda ždať. Byť chudu. Satana chudom voročajet. Chudoj, v vidie suŝ., muž., sib. złoj duch, čiert, satana, diavoł. Chudoj jeho sobłaźnił. Chudaja, v vidie suŝ., sib. chudaja bolezń, vienieričieskaja;

| źmieja. Na chuduju było nastupił. Chudaja tielenka užaliła, okoleł.

| vost. padučaja niemoč. Chudovataja odieža. Učienik chudovato učitsia. Płotina chudoata. Chudosť, chudovatosť, svojstvo, kačiestvo ·po·priłah. Pri chudosti i skudosti sriedstv ničieho nielzia było sdiełať. Riedko hovoritsia chudosť tieła, a hovoriat chudoba i chudobina lica, tieła, chudoŝavosť, toŝiesť.

| V etom diele chudoby niet, niet chudoho, ukornoho. Jeho chudoba iźniała, smoł. suchotka; piermiac. padučaja.

| Chudoba, vołohod., tamb. kalečiestvo, naružnoje biezobrazije, takžie

| biednosť, hol, niŝieta; ołon. płochoje, biednoje choziajstvo, skarbiška. S husia voda, s tiebia chudoba, na pustoj les, na bolšuju vodu! okačivaja v banie. S husia voda, s lebiedia voda, a s tiebia, moje ditiatko, vsia chudoba (kohda spryskivajut v boleźni vodoju). Chudoba južn., zap. -bina ili chudovina, -vinka, životy, imuŝiestvo voobŝie, vieŝi, skarb, choziajstvo, skot, odieža i pr. Vsiu chudobu chłyń vział, shorieła. Chudobiška jesť, a dienieh nietu. Chudierba ·ob., tvier. toŝij, chudoŝavyj čiełoviek;

| chudoba. Chudobiŝie sr., piermiac. korči, sudorohi; padučaja. Chudobnoj piermiac. odieržimyj chudobiŝiem. Chudobyj ili chudobityj psk. chudoj, toŝij, boleźniennyj. Chudok muž., archan. niehodiaj, vor i pjanica i pr. Chudak zap. biedniak. Bohatyŕ (bohač) divitsia, čiem chudak živitsia. Chudyška, słabyj, chiłyj, płochoj riebienok. Chudiaŝij sib. chudoj, durnoj, płochoj, niehodnyj. Chudieť ili chudať, stanoviťsia chudym, spadať s tieła, osunuťsia, tieriať połnotu, miaso, žir, pieriepasť. On vidimo chudiejet, chudajet, vidno, niezdorov. U płochoho hurtovŝika skot chudajet, u chorošieho nahulivajet tieła. Dochudie(a)ł donielzia. Ischudie(a)ł v ŝiepku. Ona v zamužiestvie pochudieła. Chudieńje sr. ·sost. po hł. Chudoŝavyj, chudoj tiełom, licom; toŝij, suchoj, podžaryj, suchoŝavyj, sucholicyj, suchotiełyj, suchožiłyj. -ŝavosť, sostojanije ·po·priłah. -ŝavieť, chudieť, chudať, pieriepasťsia. Chudohłas(n)yj i -hołos(n)yj pievčij. Chudohłasien i kosnojazyčien az jesm. Isch. -hłasije, płochoj pievčij hołos;

| cierk. kosnojazyčije. Chudokonnyj kazak, -końnik, na płochom, na toŝiem konie. -krovnyj čiełoviek, bolejuŝij chudokrovijem, nie v dołžnom vidie vydiełannoju krovju. -rodnyj, podłyj ·star. prostoho roda, plemieni. Chudorodnaja mira i uničižiennaja izbra Boh, Kor. Nie kičiś rodom, nie tŝiesłavsia i chudorodstvom. -sočnyje boleźni, roždajemyje -sočijem, -sočnosťju, isporčiennymi sokami v tiele. Chudoumije, chudoj um, płochoj razum, biezrassudstvo; tupoumije, hłuposť;

| nieobuzdannosť, nievładieńje soboju i durnyje pośledstvija etoho. Da nie pozariši našiemu chudoumiju. Akty. Boha diela, bratije, nie zazritie chudoumiju mojemu, ·star. Chudoumije na hriech navodit. Chudoumyj, -umnyj, prostovatyj, hłupovatyj;

| biezumnyj, pomiešannyj, sumasšiedšij, božievolnyj;

| upriamyj, osłušnyj, i voobŝie kto durno postupajet, živiet. -umiťsia, duriť, upriamiťsia, nie słušaťsia dobroho sovieta, idti v svoju hołovu;

| byť v płochom raspołožienii, nie v duchie. Schudoumiłsia, archan. ili schudoumiłoś mnie, zabota, dumka, chandra vziała. Chudoumok, chudoumnyj čiełoviek. -umčivyj, chudoumyj vo vtorom ·znač. Chudošierstyje, -runnyje ovcy, ·protivop. dobrošierstyje ili tonkorunnyje. Chudoha žien. i chudožiestvo sr. umieńje, iskusstvo na diele;

| iziaŝnoje iskusstvo, podražatielnoje i tvorčieskoje iskusstvo: vajańje, živopiś, zodčiestvo, muzyka, mimika, plaska.

| ·narodn. chudoje dieło, durnoj postupok i voobŝie porok. Za nim niet nikakoho chudožiestva. Iziaŝnyje chudožiestva striemiatsia k sozdaniju piervoobraza krasoty, sojuza dobra i istiny, kotorych otražieńje my vidim v vieŝiestviennoj prirodie. Chudohij, chudožnyj cierk. iskusnyj. Kto priemudr i chudoh v vas, Iak. Tvoju chudožnuju upravił jesi mysl, Min. -žiestviennoje proiźviedieńje, iskusnoje, mastierskoje, iziaŝnoje; kartina, izvajańje, postrojka. Chudožnik, -nica, pośviativšij siebia chudožiestvu, iziaŝnomu iskusstvu. -nikov, -nicyn, lično ich; -ničij, k nim, -čieskij, k chudožiestvu otnosiaŝijsia