Z Sofjaj Antonaŭnaj Žybuleŭskaj, jakuju viedaje kožny minski knihalub i piśmieńnik, prosta nie praciahnuli kantrakt i navat nie skazali «dziakuj».
Sofju Antonaŭnu Žybuleŭskuju viedaje kožny minski knihalub albo litaratar. Varta pabačyć najlepšy ŭ Minsku asartymient biełaruskich knih, kab zrazumieć, što tut jość vialikaja zasłuha kiraŭnicy kniharni. Da taho ž, «Akademkniha» — redkaja knižnaja krama, jakaja achvotna prymaje na kamisiju knihi ad samich piśmieńnikaŭ.
Vybar navukovaj i daviedačnaj litaratury tut — najlepšy ŭ krainie. Ciapier užo byłaja dyrektarka Sofja Žybuleŭskaja ŭznačaliła «Akademknihu» ŭ 1997 hodzie.
I joj daviałosia adradžać kniharniu praktyčna z nula.
Sofja Žybuleŭskaja: «Tamu što na toj čas tam pradavalisia zusim inšyja tavary: futra, kaśmietyka, aŭdyjo‑videatechnika, i ŭsio takoje, što nie ŭłaściva knižnamu handlu».
Za 12 hadoŭ, jakija Sofja Antonaŭna ŭznačalvała kniharniu, situacyju ŭdałosia vypravić, vielmi chutka «Akademkniha» stała samaj viadomaj knižnaj kramaj u krainie. Nievierahodna, ale tavarazvarot «Akademknihi» praktyčna zraŭniaŭsia z tavarazvarotam kniharni «Śvietač», płoščy jakoj, uvaha, u 3,5 razu bolšyja!
Pradukcyjnaść pracy na adnaho supracoŭnika i tavarazvarot na kvadratny mietr płoščy ŭ «Akademknizie» — samy vysoki ŭ krainie!
Ale słavutuju dyrektarku niečakana zvalniajuć. Za što? Moža, byli niejkija niedakładnaści ci parušeńni ŭ jaje pracy?
Sofja Žybuleŭskaja: «Za hety čas, što ja pracavała ŭ kniharni, nikoli da mianie nijakich pytańniaŭ nie było. Parušeńniaŭ nie było».
Tym nie mienš, zvolnili Sofju Antonaŭnu vielmi niepryhožym čynam.
Sofja Žybuleŭskaja: «Jano było vielmi tak abstaŭlena niepryhoža. Mnie prapanoŭvali, mabyć, ciaham paŭhoda zvolnicca pa asabistym žadańni. Ale ja nie chacieła. Dumała — kali jość za što, chaj zvalniajuć. Telefanavali, šmat razoŭ telefanavali. I kali ja była ŭ Akademii navuk, mnie prapanoŭvali tam asabista taksama pisać zajavu na zvalnieńnie. Ale ja vyrašyła: jak budzie — tak budzie. I mnie da siońniašniaha dnia baluča…».
Supracoŭniki kniharni, kali daviedalisia pra zvalnieńnie dyrektarki, napisali kalektyŭny list kiraŭniku Akademii navuk Michaiłu Miaśnikoviču — bo mienavita Akademii navuk padparadkoŭvajecca «Akademkniha». Ale adkazu nie atrymali.
Sofja Žybuleŭskaja: «Kalektyŭ byŭ vielmi ŭschvalavany, uzrušany. Kaniešnie, my pracavali jak adna siamja, kalektyŭ vielmi prafiesiijny, usio ŭ nas było vielmi ładna. Ale adkazu kalektyŭ tak i nie atrymaŭ…».
 |
Sofja Žybuleŭskaja sprabavała patrapić na pryjom da spadara Miaśnikoviča. Nie dla taho, kab prasić nie zvalniać jaje, ale kab daviedacca dalejšy los kniharni.
Sofja Žybuleŭskaja: «Ja chacieła patrapić da jaho na pryjom, patelefanavała ŭ pryjomnuju, kab mianie zapisali. Ja chacieła razam sa svaim namieśnikam pabyvać na pryjomie ŭ Miaśnikoviča Michaiła Uładzimiraviča. Ale jon nas tak i nie zaprasiŭ. Ja chacieła parazmaŭlać pra budučyniu kniharni. Chto budzie kiravać dalej, kab źbierahłosia toje, što było napracavana…».
Sofja Antonaŭna analizuje pryčyny, čamu ź joj mahli tak abyścisia. Jana zhadvaje, što jašče z 2004 hoda namieśnik dyrektara vydavieckaha doma «Biełaruskaja navuka» Stanisłaŭ Ničyparovič staŭ prasić Miaśnikoviča addać «Akademknihu» jamu. Ale Sofja Antonaŭna vystupiła rašuča suprać, adstojvajučy samastojnaść kniharni.
Sofja Žybuleŭskaja: «Kniharni niepatrebnaje takoje abjadnańnie, tamu što jana hublaje samastojnaść. Tut taki jašče momant: chto budzie kamandavać? Heta vielmi važna. Bo mnohija knižniki viedajuć, što mahło b być z kniharniaj… Ja asabista była suprać. Krama pavinna być samastojnaj. I pavinna być pad pilnym vokam našaj Akademii navuk. Tam pavinna być tolki navukovaja kniha. Kab navukoŭcy nie jeździli znoŭ u Maskvu pa knihi — jak heta było da taho, jak adčyniłasia «Akademkniha»…».
Lehiendarnuju dyrektarku kniharni «Akademkniha» Sofju Žybuleŭskuju kiraŭnik Akademii navuk Michaił Miaśnikovič zvolniŭ biez tłumačeńnia pryčynaŭ, prosta nie praciahnuŭšy kantrakt. Sofja Antonaŭna paŭstała suprać pieradačy kniharni ŭ ruki struktury «Biełaruskaja navuka», bajučysia, što kniharnia stracić samastojnaść, a na palicach źjavicca roznaja makułatura. Vyhladaje, što pry pieradziele ŭpłyvaŭ pryncypovaja dyrektarka paŭstała pieraškodaj.
 |
