Ciapier adnym z samych aktyŭnych biełaruskich asiarodkaŭ pa-za miežami Baćkaŭščyny źjaŭlajecca Lublin (Polšča). U hetym horadzie va ŭschodniaj Polščy znachodziacca čatyry vialikija univiersitety, u jakich vučycca značnaja kolkaść vychadcaŭ ź Biełarusi. Dziakujučy dziejnaści biełaruskich studentaŭ Lublin staŭ adnym z centraŭ biełaruskaha kulturnaha žyćcia ŭ Polščy.
Tradycyjnaja pieradkaladnaja viečaryna dla biełarusaŭ, jakija volaj losu apynulisia za miežami ajčyny, była arhanizavana ŭ niadzielu 13 śniežnia. Spatkańnie ŭžo druhi hod zapar adbyłosia ŭ Muziei lublinskaj vioski, u budynku staroj karčmy. Ciapło dreva, ź jakoha zbudavany budynak,
napaminała ŭdzielnikam pra charakternyja dla Biełarusi staraśvieckija draŭlanyja chatki, jakija možna pabačyć u kožnaj našaj viosačcy i miastečku.
Pierad spatkańniem adbyłasia sv. Imša, jakuju celebravaŭ ks. Pavieł Stvoł ŭ starym aŭtentyčnym kaściole, jaki ciapier źjaŭlajecca adnym z ekspanataŭ Muzieja lublinskaj vioski. Kazańnie pramoviŭ ks. Andrej Ryłka, jaki, raskazvajučy pra zvyčaj kaladnych padarunkaŭ, pryhadaŭ słuchačam pra najbolšy i najlepšy padarunak u historyi čałaviectva – padarunak, atrymany ad Boha, jakim źjaŭlajecca ŭciełaŭleńnie Božaha Syna i adkupleńnie ŭsiaho śvietu, pryniesienaje Chrystom. Choć u starym kaściole było davoli choładna, ale prysutnyja ź vialikaj uvahaj słuchali słovy śviatara. Ciapło ich sercaŭ, napoŭnienych chryścijanskaj luboŭju, sahravała i dadavała radaści.
Paśla sv. Imšy ŭsie prysutnyja pałamalisia apłatkam, biełym chlebam, simvałam supakoju i adzinstva, žadajučy adno adnamu taho, što padavałasia najbolš patrebnym u tuju chvilinu. Była dobraja nahoda, kab paznajomicca, bližej spaznać svaich ziemlakoŭ. "My źjaŭlajemsia adnoj niepadzielnaj maleńkaj supolnaściu, - skazaŭ student 4-ha kursa ekanomiki Ženia Cichanovič. – Ja prychodžu amal na kožnaje biełaruskaje spatkańnie voś ŭžo na praciahu čatyroch hadoŭ i kožny raz dla mianie heta niejkaja asablivaja i niezabyvalnaja padzieja".
Pra papularnaść biełaruskich spatkańniaŭ u Lublinie śviedčać taksama biełaruskija studenty, jakija vučacca ŭ inšych haradach Polščy i śpiecyjalna pryjechali ŭ Lublin, kab uziać udzieł u miascovaj biełaruskaj viečarynie.
Padčas imprezy hučali vieršy Franciška Bahuševiča, vystupiŭ falkłorny kalektyŭ "Miatlica", u skład jakoha ŭvachodziać studenty ź Biełarusi, jakija pavialičvajuć zapas svaich viedaŭ u Lublinskim katalickim univiersitecie. Hurt vykanaŭ tradycyjnyja narodnyja kaladki, čym vyklikaŭ vodhuki zachapleńnia siarod prysutnych i doŭhija apładysmienty.
Studenty padrychtavali taksama nievialičkaje inscenizavanaje pradstaŭleńnie, napoŭnienaje humaram i viesiałościu, u jakim hrupie sučasnaj moładzi daśviedčany dziadula raskazaŭ pra toje, jak raniej śviatkavalisia Kalady. Pradstaŭleńnie mieła na mecie taksama padrychtavać hledačoŭ da adpaviednaha pieražyvańnia śviataŭ Božaha Naradžeńnia, zaachvocić da vyjścia z apatyi i niačułaści, napoŭnicca radaściu budučaha asabistaha spatkańnia z novanarodžanym Jezusam.
Paśla viečaryny kožny adychodziŭ u nastroi čakańnia sapraŭdnaha cudu na Kalady.
