Z nahody vychadu novaj knihi Ryhora Baradulina azdoblenaj fotazdymkami byłoha amierykanskaha dypłamata Džona Kunstadtera.
Džon Kunstadter pracavaŭ u amierykanskaj dypłamatyčnaj słužbie. Hieahrafija jaho pracy achapiła Bałharyju, Turcyju, Tunis, Estoniju, Łatviju, Litvu i Biełaruś, dzie jon byŭ namieśnikam pasła ŭ Minsku ŭ 2000-2001 hh. Ciapier jon žyvie ŭ Ankary i ŭvieś svoj čas pryśviačaje fatahrafii. Jaho piersanalnyja vystavy prajšli ŭ Vašynhtonie (1997) i Ankary (2000, 2002, 2003, 2005). Biełarusy ž mahli aznajomicca ź jaho tvorčaściu na supolnych vystavach u Nacyjanalnaj biblijatecy ŭ Minsku (listapad 2006, luty 2007, krasavik 2007), u Hrodnie (2008). Tym, chto na vystavy Kunstadtera nie trapiŭ, varta naviedacca na jahonuju piersanalnuju staronku.
 |
«Maim žyćciom u fatahrafii ruchaje pašana da prostaha čałavieka, pra jakoha skazana: «Vy — sol ziamli…Vy — śviatło suśvietu», — piša były dypłamat na sajcie Radzima Photo. Fotazdymki Biełarusi: nacyja, vodar hleby, viera i tradycyi.
«Tak majo fatahrafičnaje padarožža pa Biełarusi niaspynna natchniaje mianie i viadzie pa troch ściežkach.
Pieršaja — stvareńnie biełaruskaha brevijaryja. Heta sproba adlustravać koła hoda, a taksama novaje naradžeńnie viery, što adbyvajucca pry admietnym biełaruskim aśviatleńni, napaŭniajucca admietnym biełaruskim vodaram hleby i admietnym biełaruskim pačućciom poviazi z radzimaj.
Druhaja ściežka — heta sproba adlustravać hłybokuju, niazłomnuju i — znoŭ ža — admietnuju i nieadjemnuju eŭrapiejskaść biełaruskaj kultury, biełaruskaj sutnaści. Nieźličonuju kolkaść razoŭ ja byŭ śviedkam taho, što serca biełaruskaj nacyi bjecca ŭ kožnym małym, navat u niemaŭlaci, što mova nacyi śpiavaje ŭ kožnym žeście i kožnaj uśmiešcy, što biełarusy ścipła i niepachisna spraŭdžvajuć słovy vialikaha biełaruskaha paeta Maksima Bahdanoviča: «Tak rupnaja pčała ŭmieje ŭ soty miod sabrać i z horkich kvietak».
Ja budu ščaślivy, kali Vy jak hladač adčujecie hetyja rytmy, hetyja melodyi, hetuju ruplivaść prynamsi ŭ niekatorych sa zdymkaŭ na hetym sajcie».
Kažučy pra treciuju ściežku, aŭtar zdymkaŭ addaje naležnaje roli biełarusaŭ u vyznačeńni, «kim jość amierykancy i čamu».
«My nie byli b amierykancami, kali b nie losavyznačalnaja dapamoha pry Saratozie — i nie tolki — Tadevuša Kaściuški. My zaŭsiody ŭšanoŭvali Kaściušku jak palaka. Ale jon jość synam i biełaruskaj hleby…
Biełaruski virtualny fotaalbom amierykanskaha dypłamata i fatohrafa składajecca ź niekalkich halerej: «Nad Biełarusiaj cichaj i vietłaj», «Koła hoda», «Novaje naradžeńnie viery», «Serca prosić», «Z vystavy «Biełaruś: Pramieńni».
