A bieź jaho reformy nie buduć iści. Takija tam i reformy, što tolki jon moža imi kiravać. U nas taki ž refarmatar, u hetym hodzie 30 hadoŭ, jak refarmuje niešta pad siabie. Tolki ŭsio začyniajecca, bankrucicca, źmianšajecca, haleča dy bieznadziejnaść. Što na tym fateli, što tak svaju sraku prybrać nie chočuć, sidziačy na im? Palot dumki zrazumieły - ja voś heta rabiŭ, voś toje, troški nie paśpieŭ, jak z tymi prajektami? Nu dyk adyjdzisia i z boku hladzi. Niešta niama takich trahiedyj u demakratyčnych krainach - adbyŭ adzin-dva terminy, i pajšoŭ pracavać, kim raniej pracavaŭ. Tolki ŭ nas naradžajucca i pracujuć prezidentami. Samaja cikavaje, što bajstruki - adzin baćku nie viedaje, druhi maci, bo ad prezidenta nie moža nichto inšy naradzicca, jak tolki budučy prezident.

Josik, nu voś iznoŭ łukašenka vinavaty, što denacyjalizavany narodziec nia ŭ stanie ŭśviadomić, da jakoha śvietu jon naležyć, dy ruchacca ŭ tym kirunku.