Vidno, čto avtor staťji kakoj-to lubitiel.

Nie nado tak diełať, čto uvidieł nieponiatnuju familiju, polez v litovskij słovaŕ i śviazał s piervym pochožim słovom.

Baład - nikak nie ot baładotis, da i daleko. Bičun, Hinč, Žied́, Sadibov, Śviejka, Špartov, Šałpakov  - pritianuto za ušy. "virb" - niet takoho słova v litovskom.

Kiškiel - eto kiškialis "zajčik".

Mažiejka - eto čistaja litovskaja familija, bieź vsiakich Mažajov.

Ciabus i Puntus - nie nado pridumyvať toho, čieho niet.

Daunoras - eto Mnoho chotiaŝij, luboj litoviec objaśnit.

V ostalnom, śpisano otkuda-to vpołnie normalno.

No eto užie prošłyj viek - objaśniať bałtskoje litovskim. Bałty v Biełorusi žili zamnoho let do vsiakoho VKŁ.

Avtor sieł v łužu. Nie raźbiraješsia - nie bieriś. Kakoje-to školnoje sočinienije.

Vidavočna, što "bałckaja" mova lijetuvcaŭ - heta imienna prasłavianskaja mova nośbitaŭ hapłahrupy R1a ź nievialikim damieškam vuhra-finskaj leksiki, što śviedčyć ab tym, što ŭ hetym sajuzie staražytnych etnasaŭ daminavali prasłavianie.

Što da taho, jakoj była daVKŁ-aŭskaja historyja ŭzajemaadnosinaŭ lutičaŭ i tutejšych narodaŭ, "bałtaŭ" i słavianaŭ, to hetaje vielmi cikavaje pytańnie čakaje daśledvańnia, tamu što ŭsio, što prydumali pra hety pieryjad lijetuvcy, hruntujučysia na prydumanych ci vielmi skažonych  "padańniach" - psieŭdahistaryčnyja bajki. U pryvatnaści, nahadaju, što Aŭkštajcija i Žemajcija - na lijetuvskaj kałbie vyšejšaja i nižejšaja "ziamla"(??) (ziamla pa-lijetuvsku žemė), - heta nazvy NIE etničnyja, a štučnyja  terytaryjalnyja, jakija mahli dać tolki zachopniki.

Dyk voś, 

- pieršaje: NIE "nibyta", a absalutna dakładna, i ŭ hetym moža pierakanacca luby žadajučy, kali pahladzić zapis u nadrukavanym tekście Ipaćjeŭskaha letapisu:
"… prozvašasѧ Połѧnie Łѧchovѣ . druzii Luticѣ 13D. inii Mazovšanie ...", i tłumačeńnie znoski pad numaram 13 u abzacy
(staŭbcy) "Varianty" : "Ch. lutiči, prib.
litva." (Chlebnikovskij śpisok - lutiči, pribavleno litva); 

- druhoje: hety zapis znachodzicca ŭ paviedamleńni ab raśsialeńni słavianskich plamionaŭ, heta značycca, paŭtaru, litva u im adniesiena da słavianaŭ;

- treciaje: sapraŭdy, staražytnaruskaje "druzii" moža taksami mieć značeńnie i "druźja" (i zaraz u rasiejskaj movie hučańnie druh-druhoj praktyčna supadaje), ale ŭ hetym paviedamleńni dajecca prosta pieralik  plamionaŭ, a nie charakteryzujucca ichnyja adnosiny, što było b niedarečna;

- čaćviortaje: navat kali pryniać značeńnie "druźja, sojuźniki", to navat heta vyhladaje siensacyjaj i patrabuje vyśviatleńnia, jak, kali i pry jakich abstavinach zachodnija słavianie lutičy mahli być "druźjami-sajuźnikami" uschodnich słavianaŭ litvy.

1) Mažiejka, Mažiejkis rasprastranionnaja familija Litvy, 2) jesť mažas - maleńkij i familii Mažulis, Mažutis i druhije, 3) jesť niemierienno familij na jejkis. Vyvod dla litvinista? Proischodit ot Moisiej! :))))))

Tak što sprečka ab tym, što nijakich "bałtaŭ", jak etničnaj supolnaści, u pryrodzie NIE isnavała. Što, nahadaju, zaraz pierakanaŭča zaśviedčyła hienietyka : sieniašnija "bałty" lijetuvcy - heta sumieś prasłavianskaj (na terytoryi Jeŭropy)  hapłahrupy R1a i vuhra-finskaj hapłahrupy N1c1 prykładna paroŭnu - pa 40% ! Dyk chto ž zi ich u staražytnaści byli "bałtaimi" - prasłavianie ci vuhra-finy?? I chto ź ich žyŭ ad Łaby da Vołhi??

Cytata: "Sovmiestnyj analiz datirovok i raspriedielenija hienieałohičieskich linij u biełorusov i sosiednich narodov dajet vozmožnosť očiertiť nieskolko vołn zasielenija, kotoryje vnieśli svoj vkład v etnohieniez sovriemiennych biełorusov. Samyje rannije datirovki prośleživajutsia primierno s 4300 let nazad, kohda načałsia rost bałto-karpatskoj vietvi R1a1... K toj žie vołnie, skorieje vsieho, otnositsia i bolšinstvo nositielej hapłohruppy I1 u biełorusov i russkich. Etu vołnu možno usłovno nazvať avtochtonnoj... Śledujuŝaja po sčietu vołna śviazana s rostom južno-bałtijskoj vietvi N1c1, načavšimsia 2700±300 let nazad. V nastojaŝieje vriemia pik rasprostraniennosti etoj vietvi prichoditsia na Litvu i Łatviju, no eto nieobiazatielno označajet, čto jeje priedok žił imienno tam. Hapłohruppa N1c1 imiejet aziatskoje proischoždienije, a potomu nie mienieje vierojatno, čto jeje južno-bałtijskaja vietv sformirovałaś hdie-to vostočnieje i na bierieha Bałtijskoho moria jeje nositieli prišli nieskolko pozžie... Nakoniec, trieťja klučievaja datirovka popadajet na sieriedinu – koniec 1-ho tysiačieletija do n.e. Ona sootvietstvujet bystromu rostu «dinarskoj» vietvi I2a1b (2200±250 let nazad), sieviernoj jevrazijskoj vietvi R1a1 (2350±250 let nazad)...  "

Jak bačna, hałoŭnymi aŭtachtonami na terytoryi RB byli prasłavianie i krychu paŭnočnajeŭrapiejcy, a vuhrafiny  pryjšli prykładna  na 1,5 tys.h.  paźniej, i, źmiašaŭšysia z častkaj prasłavianaŭ, utvaryli etničnych "bałtaŭ" z amal prasłavianskaj "bałckaj" movaj. I iznoŭ paŭtaru, što falsifikatarami historyi termin "bałty" vykarystoŭvajecca NIE "vyklučna linhvistyčna", a jakraz u sensie etničnaj supolnaści, jakaja nibyta papiaredničała słavianam na hetaj terytoryi. 

Pra Rahojšu i chleb heta mnie nahadała, jak adna madam, što na mianie danosy miantam pisała, pry hetym zaŭsiody biła siabie ŭ hrudzi i kryčała, što jana - čystakroŭnaja palačka. A proźvišča pałovy jaje radni, što žyvuć u Polščy (Hlebowicz) - heta nie tradycyjnaja pieradača biełaruskaha proźvišča Hlebovič (ad imia Hleb), a ad słova "chleb".

Padobna u tablicach pachodžańnia imion možna znajści, što biełaruskaje proźvišča Šurpa - heta ad ciurskaha supa "šiurpa". Składalniki, vidavočna, nikoli nie čytali letapisaŭ i nie znajomy ź imionami jaćviažskich kniazioŭ (a taksama, što proźvišča heta vielmi raspaŭsiudžana ŭ vakolicach Skidziela - dzie žyli jaćviahi).

Mieńš treba Baranaŭskasa čytać pra asablivyja letuviskija imiony, aŭtar..

Častka biełarusaŭ pad uździejańniem prapahandy taksama ŭžo stała na hety tupikovy šlach, - i ichnaja pravincyjnaść, druhasnaść i zaležnaść ad ińšych - vidavočnyja. 

Nahadaju - być haspadarom svajho losu - heta šukać svoj ŭłasny šlach, a NIE "tupa" zmahacca suprać kahości i padstaŭlać vušy pad čužynskuju łapšu, jakoj by pryhožaj i pravilnaj u ich jana ni vyhladała. Da hetaha zaklikaŭ biełarusaŭ sto hadoŭ tamu Ihnat Abdzirałovič: "Treba šukać na druhich šlachoch".