Narodnaj artystcy Biełarusi, śpiavačcy i kampazitarcy Jadvizie Papłaŭskaj spoŭniłasia 75 hadoŭ.
Jadviha Papłaŭskaja naradziłasia 1 maja 1949 hoda ŭ vioscy Dalidovičy Vałožynskaha rajona. Jaje baćka — Kanstancin Iosifavič Papłaŭski, viadomy dyryžor, chormajstar, zasłužany dziejač kultury BSSR. Mienavita jon razam z Hienadziem Citovičam stajaŭ la vytokaŭ Biełaruskaha dziaržaŭnaha narodnaha choru.
U Papłaŭskich uvohule była muzyčnaja dynastyja. Naprykład, u 1906 hodzie pradzied Jadvihi Klamient Papłaŭski na prestyžnaj vystavie atrymaŭ premiju za arhan, jaki sam vyrabiŭ z hliny. A jaho brat Piatro majstravaŭ muzyčnyja instrumienty.
Jadviha Kanstancinaŭna zhadvała:
«U našaj siamji było troje dziaciej: starejšaja siastra Kryścina, małodšy brat Česłaŭ i ja. U taty była mara zrabić siamiejnaje trya. Kryścina pavinna była hrać na fartepijana, ja — na skrypcy, a małodšy Česłaŭ — na vijałančeli. Ščyra kažučy, pieršy hod ja vielmi starałasia, zajmałasia dobrasumlenna. Ale mnie było tak ciažka doŭha stajać i trymać u rukach skrypačku, što na mianie machnuli rukoj i pasadzili za fartepijana. Tut ja prajaviła ŭsiedlivaść, tamu što mnie było cikava padbirać miełodyi, hrać ź siastroj u 4 ruki i bačyć, jak heta padabajecca maci i baćku».
U 1971 hodzie Jadviha Papłaŭskaja była siarod zasnavalnikaŭ papularnaha vakalna-instrumientalnaha ansambla «Vierasy». Praz dva hady ŭ ansambl pryjšoŭ Alaksandr Cichanovič, jaki paśla staŭ jaje mužam. Papłaŭskuju mnohija ŭsprymajuć jak adno cełaje ź Cichanovičam, ź jakim jany razam pražyli bolš za 40 hod.
Vystupajučy ŭ składzie «Vierasoŭ» i duetam, jany padaryli słuchačam mnostva ščyrych piesień, jakija stali sapraŭdnymi šlahierami, siarod ich — «Malinaŭka», «Zavirucha» i mnohija inšyja.
U 2017-m, paśla niekalkich hadoŭ baraćby z chvarobaj lohkich, Alaksandra Cichanoviča nie stała. Adnak paśla śmierci muža muzyčnaja karjera Jadvihi Papłaŭskaj praciahnułasia. Jana vystupaje z kancertami, piša pieśni i muzyku dla teatra i kino.
«U mianie časta zapytvajucca pra toje, z čaho składajecca majo žyćcio siońnia… Dziakujučy majoj siamji, maim rodnym, blizkim, siabram, a taksama našym prychilnikam i hledačam, ich vialikaj padtrymcy, ščyraści i kachańniu, ja vynachodžu natchnieńnie stvarać i žadańnie pa-raniejšamu daryć ludziam svaje pieśni, uśmieški, dobry nastroj, a samaje hałoŭnaje — svaju luboŭ», — kazała ŭ intervju Jadviha Papłaŭskaja.
«Biełarusy buduć cichieńka dumać svajo. A vada kamień točyć, dyj Łukašenka fizična nie viečny». Hłyboki manałoh byłoha mytnika Alesia Jurkojcia6
Kamientary