adkaz na pytańnie, navošta.
A dlia vyjaūlieņnia svajoj fantazii. Nie admyslova, prosta pad nastroj, žartam, niejki ciasliar vyciasaū. Što ūbačyū u tym biervianie, toje i vyciasaū, prosta tak, ni dlia čaho, biaz day mety.

Ja taksama rabiū. Dy i ciapier jašče rabliu, byvaje, alie redka. Bo časam u zvyčajnaj zakaručcy niešta raptam uhliedziec možna, toje-sioje dadaū, i vos užo heta i nie zakaručka, a ūžo toje ūbačanaje. Jano nia treba, padureū, dy vykinuū.

Nu, niechta palic`, niechta hazetu čytaje, niechta darts kidaje voļnaj chvilinaju... Tak i heta.

Niešanoŭny Panie Vajciachovič, niešanoŭny načalnik Vajciachoviča Łakiza. My vydatna razumiejem, u čym Vašyja sensacyi: razahnać usich, chto ŭ 2020 hodzie prajaviŭ choć niejkija zarodki prystojnaści, zatoje zachavać lajalnych, nu i ŭ najlepšych kałhasna-łukašysckich tradycyjach zachavać svaich (h.zn. archieolahaŭ). Tamu daśledavańni vy tam nijakich nie viedziacie. Vy viedziacie prapahandu pra šołamy Iziasłava, «indaeŭrapiejskija hieny Jeŭfrasińni», pryčym nie saromiejeciesia rapartavać pra hetyja adkryćci adrazu ž paśla pieršaha znojdzienaha, navat nie raskapaŭšy reštu. Tak što canu Vašym «daśledavańniam» my razumiejem. Lepiej katajciesia dalej da svajho prapahandysta Naryškina na picierskija bałoty.

Sapraŭdnaja sensacyja - heta spadarynia Snycina ŭ maim teatry!

Vajciachovič, pili hiry, jany załatyja