Prapanuju stvaryć užo pierš Połk vajaroŭ siłaŭ jazykovaha supracivu: Viačorka, Šrajbman, Frydman, Čały, Karbalevič, Łatuška i inšyja čalcy i čalini na čale z usiesajuznaj lidarkaj Cichanoŭskaj.

Krokam Ruš, Začiem im vojevať ? Oni ž lidiery, nie riadovyje zmahary. Oni v štabach.

Kali ja vykazvaju ŭ niečym padobnyja dumki, dyk mianie vydalajuć, chalera.

Biełaruskaja mova adrodzicca, ale napeŭna nie ŭ asiarodździ i nasupierak taki dziejačam novaj chvali jak Taćjana M. jakaja kryčyć pra "movnyj taliban", abo Ivan K. na staroncy jakich babarykancach adkryta pišuć, što "russkij jazyk - naš aktiv".

Staŭleńnie da biełaruskaj i rasiejskaj movy vydatna pakazvajuć chto jość chto.

Pra "moŭjeny fan". Hanapolski nam pradkazvaje, a ŭ nas tak i było napačatku 90-ch. Čynoŭnik i nie tolki čynoŭnik, taksama inžynier na zavodzie ci chto inšy, kali vychodzili na trybunu, ci prosta "ŭ ludzi" staralisia pa-biełarusku razmaŭlać, padtrymlivać dyjałoh. Čaściakom z pamyłkami ale staralisia. Było zvyčajnym pačuć prabačeńni "vybačajcie, ja nie nadta dobra mahu pa-biełarusku, tamu..." nu tak było, choć ciapier tamu ciažka dać viery. Ujaŭlajecie, klerk ŭ vykankamie prosić prabačeńnia za svaju niedaskanałuju movu? Bo mova była paznakaj civilizavanaści čałavieka, prynaležnaść da movy śviedčyła pra pieradavyja pohlady i pazicyju.

Čieł myślit očień zdravo. V našich intieriesach, čtoby snačała odin toho, potom vtoroj, pričiem v opriedielennoj pośledovatielnosti.