Heta asabisty zahad Łukašenki. " Nie da zakonaŭ ".
Bolš taho - za kraty kidajuć ludziej jakija pišuć listy i adpraŭlajuć hrašovyja pieravody palitviaźniam .
Łukašenka absalutna amaralnaja asoba.

Hareć u ahni

Pa zakonie ŭ vypadku, kali cenzar vyrašyŭ, što list addavać nielha, kanviert pavinny adpravić nazad. Adnak u biełaruskich kałonijach adbyvajecca inačaj — takija listy prosta źniščajucca, a palitviaźniu navat nie paviedamlajuć, što jamu napisaŭ niechta ź siabroŭ

Jašče treba razumieć, što navat nie ad usich svajakoŭ list trapić, a tolki ad tych, što zaćvierdžanyja administracyjaj. Dla hetaha treba šmat papier: fatazdymki čałavieka, jaho pašpartnyja dadzienyja, dakumenty ab padćvierdžańni rodnaści.

I navat u hetym vypadku mohuć listy nie dachodzić čas ad času. Nia tolki Babaryku dy Kaleśnikavaj.

Łukašysty u svaich moŭnych pasažach karystajucca tym, što aficyjalna zabarony niama. Ale ŭ realnaści vypadkaŭ, kab u kaloniju pryjšoŭ palitviaźniu list nie ad svajaka, ja nia viedaju.