Hałoŭčanka i Sierhiejenka (miž inšym, kiraŭnik «Savietu pa histaryčnaj palitycy») spuścili režymnamu pasłuhaču Łakizu kamandu adkryvać jak maha bolš staražytnaje, kab pryhažej pisać «Istoriju biełorusskoj hosudarstviennosti» – i łakizaŭskija archieolahi, uziaŭšy pad kazyrok, raptam stali sypać «adkryćciami» jak z rohu bahaćcia. Luby, chto maje siakoje-takoje dačynieńnie da navuki, bieź iraničnaj uśmieški ŭsprymać ich amal štodzionnyja adkryćci nia zmoža. U realnaj archiealohii navat kali vy staražytny Rym budziecie kapać, to adkryćci tak sypacca nia buduć. A ŭ ich – syplucca. Śmiech u zali... Čakajem padzieńnia łukašyzmu i realnaj navukovaj aprabacyi hetych «adkryćciaŭ» navukoŭcami ź niezaležnych daśledčych centraŭ – naprykład, pry ŭdziele zachodnich historykaŭ.

Śmiech u zali, bačnaja vidavočnaja zajzdraść da taho, što niama mahčymaści dałučycca da hetych adkryćciaŭ. Mahčyma pa duraści dałučaŭsia da pratestunoŭ i byŭ zvolnieny adniekul.

Niedaarchieołahu, łukašysckaja lohika navat nie praduhledžvaje, što moj kamentar napisany nie archieolaham, a historykam ź inšaje haliny. Symptamatyčna.

Niedaarchieołahu, a čamu tam zajzdrościć?

a hety Vajciachovič jon chto?
i čamu jon z maskalami razmaŭlaje?
i čamu vy jaho pieradrukoŭvajecie biazdumna?

Mnie zdajecca, mohiłki lepiej nie čapać z raskopkami, navat kali im pad 1000 hod.

Łakiza, pili hiry jany załatyja