Spadar Vital zasłužany rekardyst ŭ biezie ź pieraškodymi. Pieršy dalecieŭ da dziaržabnaje cycki zša i stvaryŭ abaryhienskaje radyjo Prapahanda
Resenty Mient
13.09.2024
Padmurak nacyjanał sacyjalizmu
Pieramožca
14.09.2024
Sapraŭdy hodnaja prapanova! Ad pryhniotu i pakutaŭ da pieramohi i honaru!
Litvin
15.09.2024
Viernuć siabie sapraŭdnaje imia narodu - litviny, vialikuju Eŭrapiejskuju dziaržavu Litvu, šanavać histaryčnuju spadčynu svaich prodkaŭ dy rodnuju movu, albo być biełorussami, bratami vialikarossaŭ (maskavitaŭ), žyć u Biełorusskoj hubiernii RF, adrynyŭšy stahodździ našaje vialikaj historyi, naplavaŭšy na svaich prodkaŭ jakija zmahalisia za volu dy niezaležnaść. Rabicie vybar.
.
15.09.2024
Na kult achviar i ŭvohule na jeŭrapiejskuju cyvilizacyju značna paŭpłyvała chryścijanstva (centralnaja ideja: achviara boha, dalej śviatyja, jakija taksama značnyja mienavita svaimi achviarami). Heta tak, daŭno pra heta dumaju. Kali faktyčna ŭ sučasny momant prajhrajem, zastajecca ŭšanoŭvać svaich achviar i kazać pra toje, što niedzie ŭ inšym miescy - u maralnym płanie - my vyjhrajem.
Cikava, što łukašysty pracujuć u dvuch napramkach: kult pieramohi ŭ vialikaj ajčynnaj (ciahniecca z 1960-ch hadoŭ SSSR) i sučasnaja sproba hrać na achviarach z "hienacydam biełaruskaha naroda ŭ vajnie". (Atrymlivajecca słaba, imitacyja, bo idzie nie ad ludziej, a ad sistemy, a šrubiki hetaj sistemy nie majuć empatyi nie da kaho, nie da pieramožcaŭ, na da achviar).
Ale adznaču i inšuju reč. Akcent na achviar, a nie na pieramozie zaraz dla nas heta česna. Faktyčna zaraz tak: pieramoh mała, achviary jość. Nie padmanvajem siabie.
I jašče, nakont typa dylemy "ruch" - "adradžeńnie". Dla ruchu napierad patrebnaja refleksija. Biełarusam patrebnaja dekamunizacyja, admova ad spadčyny čekistaŭ-karnikaŭ. Kali bolšaść postsavieckich krain prosta ruchałasia kudyści biez refleksii i adradžeńnia, to zaraz apynułasia ŭ drennych miescach (dobry prykład - Rasieja).
Być pieramožcami ci rasčesvać rany achviarnaści? Sprava ŭ śviadomym vybary
Heta tak, daŭno pra heta dumaju.
Kali faktyčna ŭ sučasny momant prajhrajem, zastajecca ŭšanoŭvać svaich achviar i kazać pra toje, što niedzie ŭ inšym miescy - u maralnym płanie - my vyjhrajem.
Cikava, što łukašysty pracujuć u dvuch napramkach: kult pieramohi ŭ vialikaj ajčynnaj (ciahniecca z 1960-ch hadoŭ SSSR) i sučasnaja sproba hrać na achviarach z "hienacydam biełaruskaha naroda ŭ vajnie".
(Atrymlivajecca słaba, imitacyja, bo idzie nie ad ludziej, a ad sistemy, a šrubiki hetaj sistemy nie majuć empatyi nie da kaho, nie da pieramožcaŭ, na da achviar).
Ale adznaču i inšuju reč. Akcent na achviar, a nie na pieramozie zaraz dla nas heta česna. Faktyčna zaraz tak: pieramoh mała, achviary jość. Nie padmanvajem siabie.
I jašče, nakont typa dylemy "ruch" - "adradžeńnie". Dla ruchu napierad patrebnaja refleksija. Biełarusam patrebnaja dekamunizacyja, admova ad spadčyny čekistaŭ-karnikaŭ. Kali bolšaść postsavieckich krain prosta ruchałasia kudyści biez refleksii i adradžeńnia, to zaraz apynułasia ŭ drennych miescach (dobry prykład - Rasieja).