Chutčej by ŭžo...

Najlepšyja zyčeńni, ale spačatku łava padsudnych

Treba terminova sklikać saviet biaśpieki kab pravieryć u jaho hulfikavuju zonu, bo moža tam kramloskaja mol navičkom namazała, ad taho i mocnaja zadyška.

Treba terminova sklikać saviet biaśpieki, Možna nie śpiašacca, niachaj abrydły jašče i bulby pakapaje.

Haz u ambasadzie adklučyli, što drovy siok? Chopić užo sa staroha chvoraha dzieda malavać 40-ka hadovaha asiłka.

kohda žie užie

V stranie bienzokołonkie pod nazvanijem RF dažie Podmoskovje nie hazificirovano, nie hovoria užie pro ostalnyje riehiony. Poetomu Ryhoryču s utrieca prišłoś «nakołoť drov», čtoby choť kak-to sohrieťsia nachodiaś v etoj otstałoj stranie.

Daj Boh!

Aid čakaje jaho.

Usie biełarusy pavinny ŭstać na kaleni i malicca za Prezidenta!

Cikava, viedać to nichto užo nie čytaje jaho vysiery, čakajem

Nieužieli skoro ziemla bietonom?

Chaj by bort nie paśpieŭ

Vsie horazdo proŝie, drova on kołoł s moskovskimi eskortnicami, ot etoho i zadyška.

Nu i razduvšijsia,oho.
Budto jeho vozduchom nakačali.
Ili hau*om

Koročie, nałomał died drov...

«…Braty maje, mužyki rodnyja. Z-pad šybienicy maskoŭskaj prychodzić mnie da vas pisaci, i, moža, raz astatni. Horka pakinuć ziamielku rodnuju i ciabie, darahi moj narodzie. Hrudzi zastohnuć, zabalić serca, — no nie žal zhinuć za tvaju praŭdu… Niama š, bratki, bolšaha ščaścia na hetym śviecie, jak kali čałaviek u hałavie maje rozum i nauku… No jak dzień z nočču nie chodzić razam, tak nie idzie razam nauka praŭdziva ź niavolaj maskoŭskaj. Dapokul jana ŭ nas budzie, u nas ničoha nie budzie, nie budzie praŭdy, bahactva i nijakaj nauki, — adno nami, jak skacinaj, varočać buduć nie dla dabra, no na pahibiel našu… Bo ja tabie z-pad šybienicy kažu, Narodzie, što tahdy tolki zažyvieš ščaśliva, kali nad taboju Maskala ŭže nie budzie.

Tvoj słuha
Jaśka-haspadar z-pad Vilni»

Heta vialikaja niebiaśpieka isnavańniu našaj nacyi i Dziaržavie. Ŭsio ŭ nas trymajecca na dekaratary, a jon stały i chvory . Cikava što ŭsie videa źlivy Sašy robiacca Kramlom

…Braty maje, mužyki rodnyja. Z-pad šybienicy maskoŭskaj prychodzić mnie da vas pisaci, i, moža, raz astatni. Horka pakinuć ziamielku rodnuju i ciabie, darahi moj narodzie. Hrudzi zastohnuć, zabalić serca, — no nie žal zhinuć za tvaju praŭdu… Niama š, bratki, bolšaha ščaścia na hetym śviecie, jak kali čałaviek u hałavie maje rozum i nauku… No jak dzień z nočču nie chodzić razam, tak nie idzie razam nauka praŭdziva ź niavolaj maskoŭskaj. Dapokul jana ŭ nas budzie, u nas ničoha nie budzie, nie budzie praŭdy, bahactva i nijakaj nauki, — adno nami, jak skacinaj, varočać buduć nie dla dabra, no na pahibiel našu… Bo ja tabie z-pad šybienicy kažu, Narodzie, što tahdy tolki zažyvieš ščaśliva, kali nad taboju Maskala ŭže nie budzie.

Tvoj słuha
Jaśka-haspadar z-pad Vilni

ŭsie videa źlivy Sašy robiacca Kramlom , nad toboj užie nietu. Ty sčastliv?

Čto-to ja nie słyšał nikakoj odyški?)

[Red. vydalena]