[Red. vydalena]

[Red. vydalena]

Po chodu chunta hotova na vsie, dažie chirozačiesanuju riepu s podtiekami pod hłazami zamieniť boleje mołodoj fotohieničnoj))) liš by sochraniť priličnyj obraz dla vłasti.

"ion pusty, mazhoŭ niama, dušy niama. Ź intelektam nižej za siaredni"

cudoŭnaja charaktarystyka

jaho pryznačyli, kab dabić (zahnać pad plintus) to biełaruskaje, što jašče nie dabita

"Kaho jon tolki nie hraŭ u rasiejskich sieryjałach - lepš i nie ŭspaminać! Ci nie čas zamachnucca na ministra, razumiejecie, kultury?!"

Iosifavič? achcha.. to-ta ja na vušy hriadžu i dumaju - chm.. biełarus? a tut akazvajecca Iosifavič )

ojo-joj... z takimi jakaściami kab ža samoha nie padsiedzieŭ

>Taksama jon źjaŭlajecca vakalistam rok-hurta Pride
oj, jaki sładzieńki (adpaviednaja nazva ŭ hurta))

Uspokojtieś, žałkije zavistniki! Intieriesnyj muŝina, bohatyrskij rost, mužiestviennoje, i pri etom intilehientnoje lico, orlinyj, i pri etom umnyj vzhlad! Da, on aktior po prizvaniju, i u nieho niet opyta orhanizatorskoj raboty, no kultura - eto nie promyšlennaja otrasl! V niej nado samootvieržienno vieriť v priekrasnoje i śmieło, hordo podniav hołovu, idti vpieriod i tvoriť - nievažno čto i kak, hłavnoje vkładyvať v eto dušu, a naši ludi eto pojmut! I on vas vsiech zatkniot za pojas i postavit na miesto, i naviediot normalnyj poriadok v vašiem kulturnickom bołotie!

Zavistnikam, dyk skazana ž - pusty, dušy niama. što jon budzie ŭkładvać? čarnatu-pustatu svaju? nu dyk i proźvišča adpaviednaje

Čorny kvadrat, a čto mohut znať zavistniki o dušie etoho muŝiny!? A možiet ona u nieho prosto nie takaja, kak u vsiech ich, i poka liš ona vsio jeŝio skryta pod maskoj, kak oni hovoriat, samovlublonnoho, nie śliškom intieliktualnoho kaŕjerista-"dubołoma"!? I možiet byť, imienno s novoj dołžnosťju, ona raspustitsia kak viesieńnij buton sirieni, i raskrojutsia jejo nastojaŝije, poka nievidimyje, kačiestva kak poetičieski-tonkoho, dušievno-čutkoho, i prozorlivo-mudroho rukovoditiela Kultury! I vot tohda vsiem im staniet soviestno, i im pridiotsia ustyditsia i priznať svoju ošibku! A potom oni, vstav vmiestie s nim v odnu širienhu, plečom k pleču, družno vziavšiś za ruki, voodušievlonno, v jedinom poryvie, spojut, vieličiestviennyj himn Viečnoj Krasotie, kotoraja spasiot mir!