Minčan tak dastała isteryčnaja susiedka, što jany byli vymušanyja źjechać. Adnak prablemy na hetym nie skončylisia
Usie my viedajem staruju prykazku: «Moj dom — maja krepaść». Ale što rabić, kali hetuju samuju krepaść pastajanna asadžaje aburanaja susiedka? Mienavita z takoj situacyjaj sutyknułasia čytačka Onliner.by.
Da jaje rehularna ŭryvałasia žančyna, što žyvie paviercham vyšej, i skardziłasia na šum, jakoha nie było. Tak praciahvałasia doŭhija hady, pakul hierainia nie vyrašyła prablemu radykalna: nabyła inšuju kvateru i pierajechała tudy razam ź siamjoj. Nieruchomaść pačała zdavać — praŭda, doŭha tam nichto nie zatrymlivajecca: z-za susiedki źjechali ŭžo čaćviortyja pa liku arandatary.
«Kvateru ja atrymała ŭ dar ad baćkoŭ, žyła ŭ joj ź dziacinstva. Z usimi susiedziami byli dobryja roŭnyja adnosiny — nijakich pretenzij adzin da adnaho, — raskazvaje žančyna. — Usio źmianiłasia prykładna 19 hadoŭ tamu, kali susied źvierchu ažaniŭsia ź niekatoraj madam.
Jahonaja žonka, pierajechaŭšy ŭ naš dom, amal adrazu zajaviła pra siabie. Adnojčy jana pazvaniła ŭ dźviery i, nie pakłapaciŭšysia navat pavitacca, z paroha zakatała isteryku — maŭlaŭ, my jaje «dastali», zanadta hučnyja, i ŭvohule jana cudoŭna čuje ŭsio, što ŭ nas adbyvajecca.
Susiedka vidavočna była na emocyjach, tamu narmalna patłumačyć sutnaść pretenzii tak i nie zmahła. Jak ja zrazumieła, raniej jana žyła ŭ pryvatnym siektary i da starońnich hukaŭ, jakija mohuć być u šmatkvaternym panelnym domie, nie pryvykła.
Jaje vizity stali rehularnymi. Niaźmiennym zastavałasia adno: jaje niehatyŭnyja emocyi, jakimi jana zaŭsiody ščodra dzialiłasia, zryvajučysia na kryk. Kali ŭ nas źjavilisia dzieci, situacyja tolki abvastryłasia: susiedka skardziłasia, što jany zanadta hučnyja, kładucca spać paśla 22:00…
Stała vyklikać milicyju i orhany apieki. Praŭda, jany kožny raz pierakonvalisia, što ŭ nas usio ŭ paradku, i prosta sychodzili. Žančyna dastavała nas navat tady, kali ŭ kvatery była absalutnaja cišynia.
Jana kryčała, što ŭ nas pracuje pierfaratar. My, darečy, taksama jaho čuli, i krynica huku dakładna była nie ŭ nas. Kali ž my sapraŭdy rabili ramont, to stroha prytrymlivalisia dazvolenych zakonam hadzin. Heta nie zaminała joj uryvacca siarod dnia z vyłuplenymi vačyma i ŭsio z toj ža pieśniaj: «Vy mianie dastali».
Pry hetym ich ułasny ramont moh hrymieć i pa vychadnych, i ŭviečary, ale my staralisia nie abvastrać kanflikt.
U jaje kvatery taksama byvała davoli šumna. Adzin ź jaskravych epizodaŭ: jaje darosły syn ad papiarednich adnosin uklučyŭ «Uładzimirski centrał» na poŭnuju hučnaść i pastaviŭ jaho na paŭtor.
Praz paru hadzin ja viedała słovy na pamiać, choć ja nie prychilnica hetaha žanru. Niekalki hadoŭ tamu, kančatkova straciŭšy ciarpieńnie, nabyli inšaje žytło i pierajechali tudy. Kvatera stajała zakrytaj niekalki hadoŭ: kali žančyna i prybiahała, to joj užo nichto nie adčyniaŭ.
Prablema pierajšła na novy ŭzrovień, kali my vyrašyli zdavać kvateru. U jakaści najmalnikaŭ zaŭsiody vybirali spakojnyja siamiejnyja pary. Usie jany źjazdžali, nie pražyŭšy i paŭhoda, bo susiedka rehularna prychodziła i da ich, pieryjadyčna vyklikała milicyju.
Ja nieadnarazova telefanavała ŭłaśniku (jaje mužu) z prośbaj paviedamlać mnie, kali niešta adbyvajecca. Jon abiacaŭ tak i rabić, zapeŭniŭ, što źviartacca ŭ pravaachoŭnyja orhany jon i nie źbiraŭsia, usio robić jahonaja žonka, a ŭ jaho niama pretenzij da arandataraŭ: nijakaha šumu jon nie čuje, niepakoju jany nie vyklikajuć.
Zusim niadaŭna źjechali čaćviortyja žychary. Nie viedajem, što rabić dalej», — raskazała žančyna.
Kamientary
Ja nadiejuś pieried pokupkoj novoj kvartiry oni tŝatielno provierili buduŝich sosiediej?!